Zawartość
- Różnice w składzie diorytu i granitu
- Różnice w użyciu: czasy starożytne i współczesne
- Różnice strukturalne
- Inne różnice
W świecie skał magmowych dioryt i granit są ze sobą ściśle powiązane. Dwie skały są twarde, nieporowate i znajdują się w podobnych obszarach. Dla świeckich mogą łatwo być zdezorientowani; jednak, z niewielką informacją o różnicach tych kamieni, możesz zrozumieć, jak się różnią.
Różnice w składzie diorytu i granitu
Dioryt składa się ze skalenia i różnych ciemnych minerałów, które wyjaśniają jego czarne zabarwienie. Granit składa się z czterech minerałów: skalenia, miki, kwarcu i hornblendy. Prezentują się w różnych formach, nadając im większą różnorodność niż dioryt.
Różnice w użyciu: czasy starożytne i współczesne
Diorite ma zastosowania sięgające czasów starożytnych. Ze względu na swoją wytrzymałość i twardość został użyty do rzeźbienia kodu Hamurabi. Służył także do wzmacniania murów i wież. Obecnie jest stosowany w płytach chodnikowych i kształtowaniu krajobrazu ogrodu. W starożytności granit był wykorzystywany do tworzenia dużych posągów; a Egipcjanie używali go do budowy Czerwonej Piramidy. Obecnie jest używany głównie do układania nawierzchni i produkcji ławek.
Różnice strukturalne
Granit jest mniej gęsty niż dioryt. Pierwszy to gruboziarnisty materiał skalny. Oba są nieporowate; granit jest jednak jeszcze mniejszy, co sprawia, że jest bardziej odpowiedni do nawierzchni i blatów. Ponieważ dioryt jest gęstszy, jest bardziej odporny i ma większą trwałość do stosowania w kształtowaniu krajobrazu.
Inne różnice
Dostępność jest kolejnym czynnikiem różnicującym między tymi dwoma skałami magmowymi. Dioryt jest rzadszy. Granit zawsze znajduje się w tym samym miejscu; na przykład skalista góra Gruzji jest utworzona przez pojedynczą odkrywkę minerału. Dioryt występuje zwykle tylko w małych nierównych terenach. Znajdujący się w dużych ilościach często występuje obok granitu i gabro. Dioryt jest również plutoniczny i natrętny, co oznacza, że minerały tworzące skałę krystalizują przed dotarciem na powierzchnię ziemi. Granit jest również plutonowy; jednak tworzy się w temperaturze 200 ° C poniżej diorytu, nadając mu większą lepkość. W ten sposób jest grubszy i ma wyższe stopnie półpłynności z powodu wewnętrznego tarcia.
