Zawartość
Chociaż interpunkcja w wierszu może przyjąć dowolną postać, jaką chce autor, istnieją pewne wskazówki, które mogą pomóc tym, którzy czują się niepewnie. Istnieje sześć podstawowych form interpunkcji używanych w wierszach: kropka, średnik, przecinek, znak zapytania, wykrzyknik i myślnik. Każda inna forma interpunkcji dostarcza czytelnikowi inny sygnał; Świadomość tych znaków, które masz jako autor, jest kluczem do wydrukowania pożądanego tonu i ogólnego ruchu poematu.
Krok 1
Zastosuj ścieg, aby zrobić całkowitą przerwę. W terminologii poetyckiej punkt umieszczony na końcu linii nazywany jest punktem końcowym. Końcowa linijka wzywa do zdecydowanej przerwy w recytowaniu wiersza, na chwilę, by wziąć głęboki oddech przed przejściem do następnego wersu. Jedna kwestia to najpełniejsza pauza dozwolona w wierszu; jeśli jest używany w środku wiersza, tworzy podział lub wydłużoną pauzę.
Krok 2
Zrób dłuższą, ale nie kompletną, pauzę przecinkiem. Ten wynik łączy dwa wspólne pomysły; w poezji średnik oznacza, że czytelnik musi przerwać, ale nie dokończyć oddechu, ponieważ następna linijka będzie bezpośrednio połączona z właśnie przeczytaną. Podział można również utworzyć przecinkiem.
Krok 3
Zrób sobie przerwę od dynamizmu wiersza przecinkiem. Są najsłabszą formą interpunkcji, ponieważ przecinek nie jest wystarczająco silny, aby ułożyć całe zdanie.
Krok 4
Użyj znaku zapytania lub wykrzyknika, aby podkreślić znaczenie. W poezji są to jedne z najmniej używanych punktów, co oznacza, że powinny być używane tylko przy specjalnych okazjach.
Krok 5
Wstaw myślnik, gdy potrzebujesz przerwy, która wymaga większego nacisku niż przecinek, ale nie kropki.
