Zawartość
Biblia ma dwa główne działy: Stary Testament i Nowy Testament. Główną różnicą między nimi jest obecność chrześcijaństwa. Nowy Testament wyjaśnia życie i nauki Jezusa Chrystusa; Stary, nie. Zgodnie z tradycjami współczesnego chrześcijaństwa Nowy Testament składa się z 27 ksiąg. Książki te są podzielone na pięć sekcji tematycznych: Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Pawła, Listy ogólne i Apokalipsa.
Ewangelie
Pierwsze cztery księgi Nowego Testamentu to Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, każda z nich opowiada o życiu Jezusa. Pierwsze trzy - Mateus, Marcos i Lucas - mają podobną treść i strukturę. Z tego powodu są one grupowane i klasyfikowane jako „Ewangelie synoptyczne”. W porównaniu do Synoptics, książka Johna ma znacznie inną tematykę i organizację.
Dzieje
Piąta księga Nowego Testamentu to Dzieje Apostolskie lub po prostu „Dzieje”. Ta książka przedstawia zasadę historii chrześcijaństwa. Po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa Dwunastu Apostołów zaczęło głosić i usługiwać w różnych miejscach. Dzieje Apostolskie przedstawiają niektóre z tych historii i przedstawiają rozwój religii chrześcijańskiej. Druga połowa tej książki skupia się na Pawle, antychrześcijaninie, który później odwraca się i zostaje misjonarzem.
Listy Pawła i Hebrajczyków
Książki od 6 do 18 Nowego Testamentu to listy, zwane listami, napisane przez Pawła. Są skierowane do różnych społeczności i dotyczą filozoficznych i społecznych problemów, z którymi borykają się nowi chrześcijanie. Te 13 ksiąg to: Rzymianie, I Koryntian, II Koryntian, Galatów, Efezjan, Filipian, Kolosan, 1 Tesaloniczan, II Tesaloniczan, I Tymoteusza, II Tymoteusza, Tytus i Filemon. Nadal jest kwestią sporną, czy Paweł jest autorem Listu do Hebrajczyków.
Listy ogólne
Siedem listów ogólnych - Jakuba, I Piotra, II Piotra, I Jana, II Jana, III Jana i Judasza - jest przypisanych różnym autorom i jest adresowanych ogólnie do chrześcijańskiej publiczności, a nie do wspólnot, o których mowa w listach Pawła. Listy Ogólne są alternatywnie nazywane „Listami Katolickimi” i stanowią księgi od 20 do 26 Nowego Testamentu.
Apokalipsa
27. i ostatnia księga Nowego Testamentu jest nazywana Księgą Objawienia Jana lub częściej „Objawieniem”. Ta książka jest wyjątkowa, ponieważ jest jedyną księgą Nowego Testamentu, która koncentruje się całkowicie na doświadczeniu proroczym. Cechą wyróżniającą jest również użycie żywej symboliki. Chociaż przypisywanym autorem jest człowiek o imieniu John, dokładna tożsamość pisarza pozostaje niepewna.
