Zawartość

• Wyjaśnienie wulkanów
• Magma
• Nacisk
• Erupcja i uwolnienie gazów

Wybuchający wulkan to piękny widok. To dramatyczne wydarzenie geologiczne jest spektakularną próbką reakcji chemicznych zachodzących pod powierzchnią Ziemi. Reakcje są tak wybuchowe, że studentów przedmiotów ścisłych na wyższych uczelniach fascynują inne reakcje chemiczne, które powodują wybuchy przypominające wulkan. Dowiedz się więcej o tym, co dzieje się pod powierzchnią, gdy eksploduje wulkan.

Wyjaśnienie wulkanów

Wulkany to formacje geologiczne z pęknięciami lub kanałami, które sięgają głębin ziemskiego rdzenia stopionej lawy. Pęknięcia wulkanu są wypełnione magmą lub stopioną skałą, która jest tak gorąca, że ​​płynie jak płonący płynny ogień. Kiedy ciepło i ciśnienie zwiększają się w dużym stopniu wewnątrz wulkanu, magma topi trzymającą go skałę i wypycha ją przez te pęknięcia i wulkany. Wybucha ze szczytu wulkanu i spływa w dół i na boki jak lawa.

Magma

Magma jest pełna rozpuszczonych gazów. Kiedy wybucha wulkan, gazy te są uwalniane do atmosfery ziemskiej. Daleko pod powierzchnią, blisko jądra, gazy rozpuszczają się. Kiedy skała się topi, magma unosi się, gdzie jest mniejszy nacisk, aby utrzymać ją w stanie nienaruszonym.

Nacisk

W pobliżu powierzchni ciśnienie jest mniejsze niż w pobliżu rdzenia. Wraz ze spadkiem ciśnienia wewnątrz magmy tworzą się małe pęcherzyki gazu. Te bąbelki zajmują przestrzeń, zwiększając objętość magmy. W miarę wzrostu bąbelków skała zawierająca je zaczyna opadać. Dzieje się tak, ponieważ więcej bąbelków sprawia, że ​​magma jest mniej gęsta niż otaczająca ją skała. Ponieważ magma staje się mniej gęsta z powodu mniejszego ciśnienia i większej liczby pęcherzyków, może unieść się w kierunku powierzchni.

Erupcja i uwolnienie gazów

Erupcja wulkanu występuje, gdy zachodzi reakcja chemiczna obejmująca objętość, ciśnienie i gaz. Gdy gazy wulkaniczne zbliżają się do powierzchni, dramatycznie zwiększają swoją objętość. Para wodna zawiera największą ilość gazów wulkanicznych w magmie. Inne gazy to dwutlenek węgla, dwutlenek siarki, siarkowodór, wodór, tlenek węgla, chlorowodór i hel. Kiedy gazy te zwiększają swoją objętość, nie mogą być dłużej zatrzymywane przez skały wulkaniczne i przedostają się do atmosfery, gdzie porywają je dominujące wiatry. Dwutlenek siarki, dwutlenek węgla i kwas fluorowodorowy mogą być niebezpieczne po uwolnieniu. Na przykład dwutlenek siarki może powodować kwaśne deszcze, które zanieczyszczają obszar wokół wulkanu. Dwutlenek węgla tonie i osadza się na ziemi, gdzie może skazić źródła wody w glebie, szkodząc ludziom i zwierzętom, które je konsumują.