Zawartość

• Właściwa pielęgnacja rany
• Prosta infekcja rany spowodowana zardzewiałym przedmiotem
• Poważna infekcja spowodowana przez skaleczenie zardzewiałym przedmiotem
• Tężec

Rdza to łuszcząca się substancja zwana tlenkiem żelaza, która koroduje i niszczy metalowe elementy w wyniku utleniania, szczególnie w warunkach mokrych lub słonych. Sama rdza nie jest niebezpieczna, ale jeśli ktoś nadepnie na zardzewiały gwóźdź lub skaleczy się zardzewiałym przedmiotem, może to być śmiertelne. Lekka infekcja rany jest najmniejszym zmartwieniem poszkodowanego. Najgorsze jest zagrożenie tężcem, a nawet gangreną.

Właściwa pielęgnacja rany

Każda rana spowodowana przez zardzewiały przedmiot, który nie zostanie odpowiednio opatrzony, może ulec zakażeniu. Perforacje są szczególnie wrażliwe, ponieważ są podatne na pozostawianie pozostałości rdzy na ranie i mogą nie zostać zauważone, co sprzyja infekcji. Rdza często działa jak zrębki drzewne i wydostaje się ze skóry. Innym razem pozostaje w ranie i przyczynia się do infekcji. Właściwa pielęgnacja rany po urazie jest różna w zależności od rozmiaru rany. Jeśli jest mały, do wyleczenia wystarczające może być przemycie mydłem i zastosowanie maści przeciwbakteryjnych i bandaża. Większe rany powinny zostać zbadane przez lekarza, gdyż mogą wymagać oczyszczenia (usunięcia brudu, rdzy lub innych zanieczyszczeń), a nawet szwów. Pomoc medyczna jest konieczna, jeśli poszkodowany nie otrzymał szczepionki przeciw tężcowi w ciągu ostatnich pięciu lat.

Prosta infekcja rany spowodowana zardzewiałym przedmiotem

Prosta infekcja rany spowodowana zardzewiałym przedmiotem jest widoczna nawet dla przypadkowego obserwatora. Tkanka wokół zmiany staje się czerwona, opuchnięta i zaogniona. Ból nasila się i można zauważyć obecność gęstej, białej cieczy zwanej ropą. Niektóre osoby z zakażoną raną mogą mieć niską temperaturę i odczuwać zmęczenie. Konieczna jest szybka wizyta u lekarza lub w szpitalu. Ranę trzeba będzie ponownie leczyć i przepisać doustne antybiotyki. Nieleczone infekcje tylko się nasilają. W tym momencie lekarz ponownie zasugeruje szczepionkę przeciw tężcowi, jeśli pacjent jeszcze jej nie przyjął.

Poważna infekcja spowodowana przez skaleczenie zardzewiałym przedmiotem

Kiedy rana zostaje zakażona i nieleczona, infekcja pogarsza się. Zignorowana infekcja wywoła wysoką gorączkę, zwiększy produkcję ropy i będzie jej towarzyszył nieprzyjemny zapach. Węzły chłonne puchną, a ból rany będzie prawie nie do zniesienia. Wizyta w szpitalnej izbie przyjęć jest teraz niezbędna, ponieważ łagodniejsze metody leczenia, z doustnymi antybiotykami, mogą nie działać. Konieczne może być nawet hospitalizowanie poszkodowanego i rozpoczęcie leczenia antybiotykami dożylnymi. Rana będzie wymagała głębszej dekontaminacji i można wprowadzić drenaż, aby usunąć ropę. Ignorowanie infekcji i nie szukanie pomocy medycznej ostatecznie doprowadzi do śmierci tkanki, zwanej gangreną. Zgorzel to powikłanie niekontrolowanej infekcji, która niszczy tkankę. Oprócz hospitalizacji i agresywnego leczenia antybiotykami istnieje możliwość amputacji dotkniętych obszarów. Jeśli infekcja dotarła do krwi, stan zwany posocznicą, całkowita infekcja bakteryjna organizmu może spowodować śmierć osoby z urazem zardzewiałym przedmiotem.

Tężec

Wbrew powszechnemu przekonaniu praktycznie każde nakłucie lub uraz może wywołać tężec, ale zwykle wiąże się to z skaleczeniami rdzą. Tężec to poważna infekcja bakteryjna, spowodowana wprowadzeniem Clostridium tetani do organizmu poprzez nacięcie lub perforację. Objawy tężca mogą rozpocząć się od dwóch tygodni do dwóch miesięcy po cięciu. Obejmują ból głowy i skurcze mięśni szczęki, nadające infekcji etykietę „zablokowana szczęka”. Gdy toksyna rozprzestrzenia się po organizmie, szybko powoduje skurcze większej liczby mięśni, takich jak szyja, kończyny i żołądek. Może również powodować drgawki. Osoby zarażone tężcem będą zwykle musiały spędzić kilka tygodni w szpitalu, ponieważ powrót do zdrowia jest powolny. Powikłania tężca mogą być poważne i obejmować długie okresy sztywności i bólu mięśni, problemy z oddychaniem i płucami, niską gęstość kości, zatorowość płucną (zakrzepy krwi w płucach), arytmię (zmianę rytmu serca), wysokie ciśnienie krwi, zapalenie płuc i prawdopodobnie śmierć. Tężec, który kiedyś był szeroko rozpowszechniony, jest teraz rzadki, ponieważ szczepionka została stworzona w latach czterdziestych XX wieku. W Stanach Zjednoczonych śmiertelność z powodu tężca wynosi 3 na 10, zwłaszcza u osób, które nie zostały zaszczepione . Choroba pozostaje powszechna w krajach słabo rozwiniętych, które nie mają odpowiedniej opieki medycznej.