Zawartość
Okres romantyczny, który miał miejsce w latach 1780-1850, powstał w środku wielkiej epoki rewolucji. Pierwsza fala romantyzmu, szkoła myślenia, która charakteryzowała ten okres, była pod silnym wpływem ducha rewolucji i ideału „wolności, równości i braterstwa”. Z rozczarowaniem zarówno w odniesieniu do reżimu terroru Rewolucji Francuskiej, jak i Napoleona Bonaparte, romantyzm zwrócił się do krytyki imperializmu, logiki i sztucznego materializmu społeczeństwa przemysłowego.
Historia
Chociaż idea rewolucji francuskiej wpłynęła na początek ruchu romantycznego, jej rzeczywistość postawiła romantyków przeciwko reżimowi. Konflikty między frakcjami politycznymi a porażkami rewolucyjnego rządu spowodowały okres nadmiernej przemocy znany jako „terror”, w którym nieelastyczna sprawiedliwość Robespierre'a uciskała i masowo zabijała podejrzanych o bycie „wrogami ludu”. Zginęło około 40 000 osób, a wielu chłopów zostało fałszywie oskarżonych o własne idee, moralność i opinie. Po upadku Robespierre'a w 1794 r. Stan wojen między frakcjami nie poprawił się i doprowadził do nowego buntu, który pozwolił na powstanie byłego rewolucyjnego generała Napoleona Bonaparte do głowy państwa w 1799 r. Jego wycieczki wojskowe poza Francję kontynuacja i ekspansja Francji spowodowała próby asymilacji i zniszczenia istniejących kultur.
Znaczenie
Romantycy okresu rewolucyjnego przypisywali pochodzenie wszystkim ideom, których nie lubili myśli oświeceniowej, co stawia rozum jako wspólny czynnik jednoczący ludzkość, promujący logikę i naukę religijną i mistyczną. Żaden z ruchów nie szanował swoich poprzedników: zwolennicy oświecenia potępiali społeczeństwo oparte na Kościele, tak jak romantycy potępiali swoje społeczeństwo w oparciu o rozum. Prześladowania religijne i promocja rozumu w reżimie terroru Robespierre'a przypomniały rewolucję. Romantyzm naprawdę rozkwitł, gdy miał przeciwnika.
Funkcje
Podczas gdy przedromantycy przed rewolucją francuską popierali idee zmian politycznych i społecznych, romantycy lat rewolucyjnych tworzyli twardą linię przeciwko fali demokratycznej, która doprowadziła do francuskiego imperializmu. Zamiast skupiać się na wspólnych aspektach człowieka, romantycy świętowali różnorodność jednostki i powrót do natury i mistyczności. W zasadzie próba ucieczki od okrucieństwa rzeczywistości, skupienie się na naturze i duchu człowieka, stało się niepraktycznym sposobem opisywania i myślenia o kwestiach społecznych, gospodarczych i politycznych. Idea prawdy poza rozumem i zmysłów fizycznych - ludzkiego ducha - była podstawą nacjonalizmu lub zbiorowego ducha kulturowego. Podczas gdy Napoleon pracował nad rozszerzeniem francuskiego imperium i rozpowszechnianiem kultury francuskiej, romantycy przypisywali wartość indywidualnemu duchowi narodu, wyrażonemu przez język i kulturę, zamiast narzucania obyczajów przez obcy podmiot, jak to robili Francuzi.
Typy
W sferze twórczej romantyzm okazał się świętowaniem emocji, średniowieczności, tradycji ludowej i klasycznych ideałów. Elementy romantyzmu można znaleźć w sztuce, literaturze i muzyce tamtych czasów, a także w pismach politycznych lub filozoficznych. W literaturze romantyzm jest często kojarzony z Williamem Wadsworthem i Samuelem Taylor Coleridge, poetami, którzy byli zaangażowani w postrewolucyjne utopijne idee i cenili sobie używanie wspólnego języka na piśmie. Lord Byron, Percy Shelley, Mary Shelley i John Keats są także związani z romantyzmem i powstaniem powieści gotyckiej. W muzyce Beethoven był postrzegany jako ideał, podczas gdy sztuka została zwrócona na heroiczne style Williama Blake'a, Johna Constable'a i J.M.W. Turner.
Efekty
Około 1820 r. Nowe pokolenie romantyków zwróciło swoją krytykę fali industrializacji i życia miasta. XIX wiek na Zachodzie charakteryzuje się intensywnymi konfliktami społecznymi i powszechną chciwością, która nie została niezauważona przez ruch romantyczny. Myśl oświeceniowa była postrzegana jako zimna, niewrażliwa i mechaniczna, a także industrializacja pracy. Materializm i chciwość przemysłowa zdawały się pokrywać z troską społeczną i innymi wartościami docenianymi przez romantyków. Burżuazja była silnie krytykowana za jej pozorny brak moralności i dobrego smaku. W latach po Napoleonie romantycy walczyli o stworzenie nowego systemu społecznego, który zastąpiłby to, co uważali za stary model społeczny. Swobodna wymiana pomysłów i sztuki pozwoliła na powstanie utopijnych socjalistów i innych krytyków, którzy byli gotowi pracować na rzecz lepszej przyszłości.
