Zawartość
Aktorzy w komediach starożytnej Grecji musieli przedstawiać postacie - niektóre nie były ludźmi, jak osy, a nawet chmury - które były wyraźnie rozpoznawalne przez publiczność. Głównym sposobem na to było użycie masek i kostiumów, używanych przez aktorów w chórze teatralnym. Zmieniło się to wraz z epoką i przedstawioną sztuką, ale nadal odgrywało rolę w komediach starożytnej Grecji.
Kształt ubrania
Ubrania były naturalnie głupie i zupełnie inne od bardziej wyszukanych i poważnych ubiorów, jakie noszą aktorzy w tragicznych przedstawieniach. W sztukach ze starożytnej greckiej komedii aktorzy nosili przebrania na całe ciało, z poduszkami na piersi i brzuchu. Ponieważ wszyscy aktorzy byli mężczyznami, ci, którzy grali role męskie, nosili w pachwinie bawełniany fallus, który stawał się wyprostowany lub zwiotczały. Aktorzy, którzy grali kobiety, nosili buty na wysokim obcasie. Aktorzy nowej greckiej komedii nosili podobne ubrania, ale bez wyściółki.
Znaczenie ubrań
Oprócz pomocy widzom w rozróżnieniu płci bohaterów, ubiór zawierał więcej szczegółów na temat niektórych postaci. Strój ceremonialny sugerował na przykład, że postać jest księdzem, podczas gdy inne ubrania mogą wskazywać, jak bogaty lub biedny może być postać lub co robił, aby się utrzymać.
Maski fomas
Maski używane w komediach starożytnej Grecji miały groteskowy wygląd, czasem parodiując cechy ludzi, które mogli rozpoznać widzowie. Zazwyczaj maska miała dziwny uśmiech lub wygląd, w przeciwieństwie do bardziej poważnych rysów występujących w maskach tragedii. W innych późniejszych komediach używano bardziej naturalnych masek. Te maski były wykonane z różnych materiałów, takich jak kombinacje tkanin i pasty mącznej, a czasami były wykonane z drewna.
Funkcje maski
Podobnie jak ubrania, maski wskazywały na typ postaci, jaką grał aktor, określając osobowość, emocje i płeć. Maska, będąca wyraźnym wskazaniem cech i roli postaci, miała specjalny cel, pozwalając nawet najodleglejszym widzom sceny dostrzec każdą postać, ponieważ można ją było łatwo zobaczyć z daleka. Maski zostały wykonane z przesadnymi rysami, a także pomogły wzmocnić głos aktora, tak aby dalszy widzowie mogli usłyszeć dialog spektaklu. Ponieważ aktorzy grali jednocześnie dwie role, maska stała się dziełem, które pozwoliło aktorowi łatwo zmieniać tożsamość.
