Zawartość
Pierścionek trójcy to klejnot (zwykle naszyjnik lub pierścionek), który składa się z trzech połączonych ze sobą pierścieni. Pierścienie nie są połączone po dwa, więc jeśli jeden z trzech zostanie usunięty, pozostałe dwa nie będą nadal połączone.
Podteksty religijne
Fakt, że pierścieni nie można rozdzielić, tradycyjnie reprezentował siłę jedności. Słowo „trójca” pochodzi od łacińskiego słowa „trinitas”, które oznacza „trzy to jedno”. Są także symbolem nieprzerwanej wiary jednostki. W chrześcijaństwie te trzy pierścienie przedstawiają Trójcę Świętą (Ojca, Syna i Ducha Świętego).
Znaczenie
Znaczenie takiego pierścienia jest podobne do znaczenia węzła trójcy lub „triquetra”. Kształt łączących się kawałków tworzy kształt węzła trójcy. Różnica polega na tym, że węzeł składa się z linii ciągłej, a pierścień z trzech oddzielnych okręgów. Pierścień i węzeł trójcy są częścią kultury celtyckiej i są często używane podczas zaręczyn lub ślubów.
Źródło
Pierścienie Trójcy są również znane jako pierścienie boromejskie. Nazwa pochodzi od włoskiej rodziny Borromeu, której herb od XV wieku przedstawia pierścienie. Chociaż nie były popularne, dopóki rodzina Borromee nie przedstawiła ich na swoim herbie, istnieją wcześniejsze wzmianki o pierścieniach. Są obecne w XIII-wiecznym rękopisie przedstawiającym chrześcijańską trójcę. Pojawiają się również na kamieniach z obrazów nordyckich z VII wieku.
Odniesienia kulturowe
Pierścienie te są często kojarzone z nauką, a zwłaszcza z geometrią. W salach lekcyjnych są one powszechnie znane jako diagramy Venna. W niektórych częściach Stanów Zjednoczonych ta konfiguracja jest również znana jako pierścienie Ballantine. Nazwa ta pochodzi od browaru Ballantine, który używa pierścieni w logo firmy. Psychoanalityk Jacques Lacan modelował swoją topologię ludzkiego umysłu na podstawie pierścieni. W swojej topologii każda z trzech reprezentuje część rzeczywistości: rzeczywistą, wyobrażoną i symboliczną.
Ciekawy fakt
Niemożliwe jest utworzenie pierścieni boromejskich z geometrycznie okrągłych okręgów. Używane są elipsy, które mają niewielkie odchylenia w stosunku do koła, ale same w sobie nie (z mimośrodem równym zero).
