Zawartość
Suki ulegają samoistnym poronieniom z powodu Brucella canis, aborcji grzybiczej, niedoczynności tarczycy, śmierci płodu i Neospora caninum. Trzy z tych przyczyn to bakterie lub pasożyty, a poważna choroba, która już istnieje, może również spowodować poronienie. Jeśli Twój pies wykazuje objawy poronienia, potwierdź utratę miotu i przyczynę u weterynarza.
Płaski brzuch
Na początku ciąży suka może ponownie wchłonąć swoje szczenięta. Zwykle dzieje się to przed 44 dniem ciąży. Twój brzuch skurczy się i będzie wyglądał podobnie jak przed ciążą. Może to być wynikiem braku równowagi hormonalnej, wirusa opryszczki psów lub E. coli. W niektórych przypadkach brzuch może tylko zatrzymać wzrost, zamiast się kurczyć.
Upławy
Upławy z pochwy, zwykle z krwią, oznaczają możliwą utratę miotu, z możliwością wystąpienia Brucella canis. Bakterie, takie jak E. Coli lub S. Aureus, mogą również powodować poronienia z objawami wydzieliny z pochwy. Badanie wydzieliny może ujawnić przyczynę aborcji.
Skurcze brzucha i płód
Spontaniczne poronienia w środkowej lub późnej ciąży mogą przekształcić się w skurcze brzucha, co doprowadzi do przedwczesnego porodu. W zależności od długości ciąży przed urodzeniem szczenięta mogą urodzić się martwe lub żywe.
Choroby
U ciężarnego psa mogą pojawić się objawy, takie jak gorączka, dyskomfort i letarg, które można łatwo pomylić z innymi łagodniejszymi chorobami. Zwykle wykazują te objawy wraz z jednym z innych objawów utraty szczeniaka.
Żadnych szczeniąt
W niektórych przypadkach żaden z powyższych objawów nie występuje lub możesz ich nie zauważyć. Jeśli przewidywana data urodzenia minie, a pies nie wykazuje oznak rodzenia, mogła stracić szczenięta.
Diagnoza
Weterynarz może stwierdzić, czy pies jest w ciąży, czy nie po 16. dniu ciąży i nie ma możliwości wcześniejszego zdiagnozowania aborcji. Za pomocą ultradźwięków wyszuka szczenięta w macicy psa. Aby ustalić przyczynę poronienia, lekarz weterynarii wykona kilka badań. Duża liczba poronień występuje z powodu chorób zakaźnych, takich jak nosówka.
