Zawartość
- Objawy żołądkowo-jelitowe
- Objawy układu nerwowego
- Przyczyny środowiskowe
- Inne przyczyny
- Diagnoza
- Zabiegi
- Zapobieganie
- Grupy ryzyka
- Środki ostrożności
Obecnie ludzie bardzo ostrożnie podchodzą do zbyt dużej ekspozycji na ołów i jego toksycznych skutków. Ale co z naszymi psimi przyjaciółmi? Psy nie mogą powiedzieć, gdzie boli. Możesz spróbować wydedukować, co się stało i szukać leczenia. Jeśli zauważysz którykolwiek z następujących objawów, może to być znak, że twój pies doznał zatrucia ołowiem.
Objawy żołądkowo-jelitowe
Zatrucie ołowiem dotyczy wielu narządów wewnętrznych, zwłaszcza przewodu pokarmowego. Psy z zatruciem ołowiem wykazują takie objawy, jak słaby apetyt, wymioty, bóle brzucha i zaparcia, a następnie biegunka.
Objawy układu nerwowego
Na układ nerwowy poważnie wpływa zatrucie ołowiem. Szczenięta z tego typu zatruciami zwykle wykazują zmiany behawioralne, problemy z koordynacją, ślepotę, drgawki i skurcze mięśni, a także zwykle chodzą w nadmiarowym kręgu.
Przyczyny środowiskowe
Zatrucie ołowiem można przypisać pestycydom zawierającym ołów. Inną częstą przyczyną jest remont domu. Farby na bazie ołowiu uwalniają kurz, który może łatwo zanieczyścić karmę dla psów, być wdychany, a nawet infekować sierść psa. Kiedy pies sprząta, zjada ten pył, co powoduje zatrucie. Ekspozycja na te typy może trwać latami, aby manifestować się fizycznie i spowodować szkody zdrowotne, a bardzo często u psów w starszym wieku.
Inne przyczyny
Jeśli pies spożywa wodę lub paszę z doniczki zanieczyszczonej ołowiem, może to łatwo prowadzić do narażenia na substancje toksyczne. Pies może również zostać zainfekowany, jeśli żuje lub trawi inne przedmioty zawierające ołów, takie jak baterie, linoleum, piłki golfowe, kule ołowiane lub granulki rudy. Ekspozycja może polegać na żuciu lub połknięciu dowolnego przedmiotu zawierającego farbę na bazie ołowiu, takiego jak niektóre zabawki.
Diagnoza
Rozpoznanie opiera się na objawach klinicznych, reakcji na leczenie i historii narażenia. Zwierzęta, które wykazują objawy zarówno przewodu pokarmowego, jak i układu nerwowego, powinny być uważane za ofiary zatrucia ołowiem. Podczas gdy mikroskopowa ocena czerwonych krwinek może ujawnić nieprawidłowości spowodowane zatruciem, najbardziej konkretną metodą identyfikacji przyczyny jest test mierzący stężenie ołowiu we krwi. Jeśli pies umrze, można obliczyć poziom stężenia ołowiu w wątrobie, aby uzyskać ostateczną diagnozę.
Zabiegi
Jeśli ekspozycja jest niedawna, ołów może zostać wydalony z przewodu pokarmowego poprzez wywołanie wymiotów. W razie potrzeby ołów można również usunąć metodą chirurgiczną. Terapie chemiczne obejmują stosowanie penicylaminy lub tiaminy lub chelatacji z Ca2Na2EDTA. Później poziomy ołowiu we krwi są ponownie analizowane, aby ocenić, czy stężenie ołowiu osiągnęło rozsądny poziom.
Zapobieganie
Każdy przedmiot zawierający ołów musi być trzymany w pewnej odległości od zwierzęcia, a jeśli dom przechodzi przez farbę, która używa farby na bazie ołowiu, psa należy usunąć z miejsca. Należy również unikać kontaktu z ludźmi, zarówno ze względu na bezpieczeństwo, jak i zdrowie, oraz aby zapobiec zanieczyszczeniu krzyżowemu.
Grupy ryzyka
Grupy najbardziej narażone na skażenie to szczenięta i szczenięta w starszym wieku.Szczenięta mają tendencję do żucia i grania wszystkiego, co znajdą, co zwiększa ryzyko ekspozycji na ołów. Ponadto młodsze szczenięta i szczenięta wydają się wchłaniać większą ilość ołowiu z przewodu pokarmowego niż starsze psy. Starsze są bardziej narażone na ryzyko długotrwałego narażenia, które może prowadzić do toksycznego nagromadzenia.
Środki ostrożności
Jeśli jakieś zwierzę, pies lub jakikolwiek inny gatunek, który żyje w domu, ma zdiagnozowane zatrucie ołowiem, należy przetestować również wszystkie inne zwierzęta w domu.
