Zawartość
Lew afrykański to stałocieplny ssak, który oddycha tak samo jak my - przez nozdrza, usta i płuca. Zwykle żyje w gorącym klimacie, więc ciepło jest zawsze problemem. Ma prostą termoregulację, z wymianą ciepła przez skórę, zwykle zdyszaną po pewnym wysiłku, dużym posiłku lub długim wystawieniu na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Dlatego są nocnymi mięsożercami, polując głównie nocą, kiedy jest chłodniej. W ciągu dnia leżą w cieniu drzew. Często liżą swoje kończyny przednie, aby schłodzić krew w obszarach silnie unaczynionych.
Fabuła
Lew afrykański należy do rodziny kotowatych i jest jednym z czterech dużych kotów z rodzaju pantery. Jest drugim co do wielkości żyjącym kotem, zaraz za tygrysem. Samiec lwa afrykańskiego ma grzywę, może ważyć od 150 do 226 kg i mierzyć do 1,90 metra od głowy do ogona. Na wszystkich czterech nogach może mieć od 66 cm do metra wysokości. Większość lwów żyje obecnie w Afryce Środkowej, gdzie jest ich szacunkowo od 16 000 do 30 000, czyli znacznie poniżej 100 000, które istniały na początku lat 90. Wymarły one w Europie, Afryce Północnej i na Wschodzie. Medium na początku XX w. Lwy to jedyne duże koty żyjące w grupach zwanych „dumnymi”.
Oddech
Ten gatunek lwa oddycha w sposób ciągły tak samo jak my, z dwukierunkowym układem oddechowym. Lew wdycha tlen i wydycha dwutlenek węgla, wytwarzając przy tym energię do wzrostu komórek. Dwutlenek węgla wpływa na pH twoich systemów, a wydychanie gazów wymaga dużej ilości wody. Lwy mają górne i dolne drogi oddechowe. Górna znajduje się na zewnątrz klatki piersiowej, a dolna, w której znajduje się tkanka płuc odpowiedzialna za wymianę gazową.
Nos
Błona śluzowa dróg oddechowych pokrywa drogi oddechowe wodnistą śliną, która służy do przepuszczania przez nią zanieczyszczeń, utrzymując ją w „czystości” za pomocą wibrysów lub małych oscylujących włosów z nosa. Kiedy nos wdycha tlen, rzęskowy śluz zapobiega przedostawaniu się do gardła i płuc kurzu, pyłków, bakterii i małych owadów. Nos jest otwarty przez kości czaszki i chrząstkę. Jest podzielony na dwie ćwiartki, prawe i lewe nozdrze, zwane również otworami przednimi. Śluz służy również do ogrzewania powietrza przedostającego się do organizmu, zapobiegając uszkodzeniom tkanki płucnej spowodowanym bardzo zimnym powietrzem.
Cykl oddechowy
Kiedy lew afrykański wdycha tlen przez nos i usta, klatka piersiowa rozszerza się, zwiększając objętość tlenu w płucach. Jest to kontrolowane mimowolnie przez mięśnie przepony. Podczas głębokiego oddechu mięśnie między żebrami unoszą się i odsuwają, rozszerzając klatkę piersiową i płuca. Podczas wydechu klatka piersiowa rozluźnia się, zmniejszając pojemność płuc w wyniku elastycznego działania odrzutu przepony. Mięśnie ściągają żebra w dół i do wewnątrz, zmniejszając poziom tlenu w klatce piersiowej i płucach.
Tlen w środku, dwutlenek węgla na zewnątrz
Gazy są rozpuszczane w wodzie i wymieniane na drodze dyfuzji przez cienką błonę śluzową ściany wyrostka zębodołowego, błony podstawnej i ściany naczyń włosowatych. Gdy tlen dostaje się do krwi, wydobywa się dwutlenek węgla. W trakcie tego procesu następuje wentylacja, schładzając system i zapewniając stabilny dopływ świeżego powietrza do dróg oddechowych. Systematyczna wymiana gazowa zachodzi w innych tkankach, gdy tlen jest wymieniany na dwutlenek węgla.
Tlen
Gdy tlen dostaje się do nosa i ust, niewielka jego ilość jest rozpuszczana w osoczu. Większość z nich wiąże się z hemoglobiną we krwi, szczególnie z tymi, które zawierają żelazo w cząsteczce Hb. Wysokie temperatury, wysoka zawartość dwutlenku węgla i niskie pH to katalizatory zwiększające dyfuzję tlenu.
Dwutlenek węgla
Podczas wydychania dwutlenku węgla około 7% rozpuszcza się w osoczu. Kolejne 23% jest obciążonych łańcuchami aminokwasów. Pozostałe 70% jest ładowane do osocza i wydalane przez nos i usta. Podobnie jak u ludzi, cykl oddechowy jest regulowany przez sieć połączonych ze sobą centrów regulacyjnych zlokalizowanych w układzie mózgowym.
