Zawartość
Retoryka to sztuka dobrego mówienia i pisania w miejscach publicznych. Został użyty po raz pierwszy w starożytnej Grecji, gdzie retorycy używali perswazyjnej siły mówienia i pisania, aby wpływać na innych na swój sposób myślenia. Starożytna sztuka retoryki została później przyjęta przez Rzymian i nadal jest wykorzystywana w publicznych przemówieniach i kursach pisania we współczesnej edukacji. Trójkąt retoryczny został pierwotnie wprowadzony przez Arystotelesa.
Geneza trójkąta retorycznego
Arystoteles wprowadził trójkąt retoryczny w swojej pracy „Retoryka”. Według niego celem retoryki jest przekonywanie innych poprzez kłótnie i wpływanie na ich myśli, odwołując się do ich emocji. Arystoteles wylicza trzy typy retoryki: dyskurs polityczny, perswazja sądowa lub prawnicza oraz dyskurs epidemiczny lub ceremonialny. Każdy rodzaj retoryki wykorzystuje trzy elementy trójkąta retorycznego, zwanego także triadą arystotelesowską: etos, patos i logos.
Etos
Ethos odnosi się do charakteru lub obecności mówcy lub pisarza, który próbuje przekonać. Autor musi mieć - lub sprawiać wrażenie, że ma - wiarygodny argument i sprawiać wrażenie wiarygodnej osoby. Jeśli argument jest kwestią techniczną lub wymaga specjalistycznej wiedzy, prelegent musi ustalić swoją pozycję jako eksperta. Jeśli dana osoba nie jest wiarygodna lub godna zaufania, opinia publiczna nie zobaczy Twojego argumentu ani nie zostanie przez niego przekonana. Prelegent powinien również użyć odpowiedniego tonu głosu do sytuacji, jeśli chce być skuteczny w swojej prezentacji.
Patos
Patos odnosi się do roli widza w sytuacji retorycznej. Argument musi odwoływać się do emocji lub wartości publiczności, jeśli ma być skuteczny. Retoryka musi pobudzać wyobraźnię czytelnika lub słuchacza. Mówca lub autor musi rozwinąć empatię wobec publiczności. Jednak mówca musi uważać, aby nie sprawiać wrażenia manipulacji ani nie ryzykować utraty swojego etosu, wiarygodności w oczach opinii publicznej.
Logo
Logos odnosi się do logiki samego argumentu. Tekst retoryczny musi mieć jasną i logiczną strukturę. Jeśli argument jest nielogiczny i zagmatwany, opinia publiczna nie będzie w stanie go śledzić. Niezależnie od charyzmy mówcy, jeśli jego argumentacja jest trudna do zrozumienia, jest mało prawdopodobne, aby przekonał swoich słuchaczy. Logiczny i łatwy do zrozumienia tekst ma znacznie większe znaczenie dla opinii publicznej. Nielogiczny argument może wpłynąć na postrzeganie mówcy przez opinię publiczną, osłabiając jego etos, jego wiarygodność wobec nich.
