Zawartość

• Zaleta: siedlisko dla wyspecjalizowanej flory i fauny
• Zaleta: dużo składników odżywczych w glebie
• Wada: brak wody
• Wada: ekstremalne warunki pogodowe

Pustynia ma najbardziej suchy klimat spośród wszystkich biomów, przez co przez cały rok spada mniej niż 50 cm deszczu. Zajmują jedną piątą powierzchni planety, a większość znajduje się między 20 a 30º na północ i południe od równoleżnika, gdzie powietrze równikowe opada w kierunku powierzchni Ziemi, powodując znaczne zmniejszenie opadów. Istnieją cztery główne typy pustyń - gorące i suche, półsuche, przybrzeżne i zimne - w zależności od ich położenia i bliskości gór, a także w odniesieniu do globalnego ciśnienia atmosferycznego.

Zaleta: siedlisko dla wyspecjalizowanej flory i fauny

Pustynia jest domem dla zróżnicowanej grupy roślin i zwierząt, wszystkie specjalnie przystosowane do przetrwania w tym środowisku dzięki efektywnemu wykorzystaniu wody. Cechą charakterystyczną wyspecjalizowanych roślin są grube, woskowate liście oraz duże korzenie lub systemy magazynowania wody, co przyczynia się do ich dużej odporności na suszę. Różne gatunki kaktusów, opuncji figowej, manioku i agawy to przykłady roślin dobrze rozwijających się na pustyni. Połączenie unikalnych cech ewolucyjnych - zarówno fizycznych, jak i behawioralnych - umożliwia zwierzętom przetrwanie na pustyni. Przykłady obejmują duże uszy zajęcy, które pomagają w regulacji ciepła, hibernację Scaphiopodidae podczas najbardziej suchych miesięcy oraz przyspieszoną reprodukcję między różnymi owadami i płazami pustyni. Kilka gatunków prowadzi nocny tryb życia, co pozwala im jak najlepiej wykorzystać najchłodniejsze godziny w ich środowisku.

Zaleta: dużo składników odżywczych w glebie

Ponieważ większość pustyń otrzymuje niewielki deszcz lub nie ma go wcale i nie zawiera wodnistego podłoża, gleba ma niskie stężenie soli - bardzo korzystnej cechy dla wzrostu roślin. W zależności od rodzaju pustyni gleba waha się od drobnego piasku po żwir i luźne skały. Gleby pustynne są obfite w składniki odżywcze ze względu na rzadkie opady deszczu i spływy z powierzchni i dlatego łatwo służą celom rolniczym, jeśli opracowane zostaną wydajne systemy irygacyjne.

Wada: brak wody

Brak wody, najbardziej oczywista wada pustyń w ogóle, wynika z połączonych skutków braku opadów i szybkiego parowania wód w pobliżu mas lądowych. Tempo opadów rzadko przekracza tempo parowania, a deszcz często wyparowuje, zanim jeszcze dotknie ziemi. Pustynia Atakama w Chile, znana jako najbardziej suche miejsce na Ziemi, otrzymuje mniej niż 2 cm deszczu rocznie - w niektórych latach nawet nie - z powodu blokady wilgoci spowodowanej przez Andy i pasma górskie na wybrzeżu Chilijski. Chociaż deszcze pustynne są sezonowe, są nieprzewidywalne i dobrze zlokalizowane.

Wada: ekstremalne warunki pogodowe

W porównaniu z regionami bardziej wilgotnymi, pustynie nie mają efektu tłumienia temperatury spowodowanego przez parę wodną, ​​przez co są narażone na ponad dwukrotnie większe promieniowanie słoneczne w ciągu dnia i utratę prawie dwukrotnie większej ilości ciepła w ciągu dnia. noc. Ekstremalne temperatury w ciągu dnia na suchych pustyniach mogą osiągnąć 55ºC w szczycie słońca, a w niektórych miejscach spaść poniżej zera. Inne, rzadziej występujące zaburzenia atmosferyczne to nagłe pożary i intensywne ulewy.