Zawartość
W okresie renesansu arystokraci i chłopi brali udział w sporcie, a wśród klasy wyższej byli wywyższani jako pomoc w stworzeniu idealnego dżentelmena, z silnym ciałem i wnikliwym umysłem. Wśród chłopów byli często narzędziem do rozwijania silnego poczucia wspólnoty. Jednak brutalne i brutalne sporty, jakimi grali chłopi, były często nazywane niemoralne i niebezpieczne.
Turnieje
Turnieje zostały opracowane w XI wieku we Francji jako ćwiczenie mające na celu przygotowanie rycerzy do walki. Początkowo obejmowały takie działania, jak „fair”, w których dwaj rycerze atakowali się nawzajem włóczniami, pojedynkami na miecze i bitwami sztyletów. Około XV wieku były to ważne wydarzenia społeczne, w których rycerze pokazywali swoją jazdę, umiejętności walki i odwagę. Pole lub pole turniejowe było prostokątną lub owalną przestrzenią otoczoną barierą i otoczoną namiotami dla widzów. Posłaniec ogłosiłby uczestników, a potem, po szaleństwie, rycerze weszliby z rozbudowaną zbroją i jeździli bogato zdobionymi końmi. Ponieważ rycerze stali się mniej ważni w walce, turnieje rozwinęły teatralną jakość. Wiele działań wojennych zostało zastąpionych przez takie rozrywki jak „Le Morte d'Arthur” („Śmierć Artura”) i „Orlando Furioso” oraz symulacje bitew w celu ustalenia popularnych debat.
Inne sporty
Inne renesansowe sporty walki obejmowały szermierkę, łuk i strzały. Szermierka rozwinęła się na polu bitwy, kiedy żołnierze zaczęli używać cieńszych mieczy, aby wykorzystać przestrzeń zbroi rycerskiej. Rozwój broni palnej doprowadził do porzucenia zbroi, ale dżentelmeni trzymali piękne miecze dla osobistej ochrony, pokazy umiejętności i ustanawiania kłótni w formalnych bitwach pod miecz, zwanych pojedynkami. W przeciwieństwie do ciężkich mieczy używanych przez średniowiecznych rycerzy, szermierka wymagała zręczności, szybkości i techniki. Gdy rewolwery stały się bardziej skutecznymi broniami śmierci, łuk i strzała, podobnie jak rycerz, straciły na znaczeniu na polu bitwy. Jednak nadal był popularny jako niedrogie ćwiczenia fizyczne i psychiczne.
Sporty indywidualne
Ludzie renesansu lubili wiele sportów indywidualnych. Tenis ziemny, prekursor najnowocześniejszych gier rakietowych, opracowany w XIV wieku we Francji. Był szczególnie popularny wśród królów, jak Henryk VIII; jednak około szesnastego wieku przestał działać. Golf rozwinął się w XV wieku i stał się tak popularny w Szkocji, że szkocki parlament potępił go za trzymanie młodych mężczyzn z dala od łucznictwa. Inne popularne popularne sporty to pływanie, pitching, skakanie, zapasy grecko-rzymskie i różne gry w kręgle.
Sporty kolektywne
Popularne sporty kolektywne obejmowały kilka odmian piłki nożnej, w tym piłkę nożną dla tłumów, „wapń”, futbol amerykański i „la soule a pied”. W tych sportach zwykle uczestniczyły duże tłumy ludzi i niewiele zasad, a ich brutalna i niebezpieczna natura powodowała, że przywódcy kościelni domagali się ich wyginięcia. Wiele z tych gier zostało ostatecznie ograniczonych do określonych świąt i lokalizacji. Inne gry obejmowały przodków gier typu stick, takich jak roquei i lacrosse.
