Zawartość
Pojemność serca (CO) można zdefiniować za pomocą słów, jednostek miary lub równań. Podsumowując, to objętość krwi pompowanej z lewej komory serca przez jedną minutę, wyrażona w litrach na minutę (L / min). W średnim dorosłym w spoczynku pojemność minutowa serca wynosi zazwyczaj od 4,5 do 5,5 l / min. Kilka czynników może wpływać pośrednio na pojemność minutową serca, wpływając na częstość akcji serca (HR) i objętość skurczową (SV), główne składniki określania pojemności minutowej serca, często wyrażone równaniem CO = FC x VS.
Rzut serca to objętość krwi pompowanej z lewej komory w ciągu jednej minuty. (Stockbyte / Stockbyte / Getty Images)
Tętno
Tętno spoczynkowe wynosi średnio od 60 do 100 uderzeń na minutę. Liczba ta jest ustalana przez wrodzony układ elektryczny serca, który działa jak stymulator serca, zapewniając tym samym, że tętno może być utrzymywane w zasięgu. Zwiększenie częstości akcji serca w wyniku stymulacji lub podniecenia przez aktywność, leki, leki lub inne rzeczy, spowoduje zwiększenie pojemności minutowej serca. Zmniejszenie częstości akcji serca z powodu nieprawidłowości elektrycznej i niektórych leków może spowodować zmniejszenie rzutu serca. Wynika to z faktu, że pojemność minutowa serca jest często wprost proporcjonalna do zmian tętna. Gdy częstości akcji serca stają się zbyt szybkie, serce może nie mieć wystarczająco dużo czasu, aby prawidłowo wypełnić krew między uderzeniami, co może spowodować zmniejszenie rzutu serca. Interwencja medyczna za pomocą technik elektronicznych lub dożylnych jest czasami konieczna, aby zmniejszyć tempo bicia serca do odpowiedniego zakresu. Wszczepialne defibrylatory można umieścić chirurgicznie, aby zapewnić, że jeśli tętno stanie się zbyt szybkie, można je szybko wznowić w normalnej skali. Gdy tętno jest zbyt wolne, pojemność minutowa serca może również znacznie się zmniejszyć i konieczne mogą być interwencje w celu zwiększenia częstości akcji serca. Rozruszniki serca mogą być chirurgicznie umieszczone, aby zapewnić stałe i odpowiednie tętno.
Systolic Volume
Objętość skurczowa jest miarą wymuszonej objętości krwi z lewej komory w skurczu serca. Jest to często określane przez pomiar objętości krwi obecnej w lewej komorze bezpośrednio przed skurczem i objętość krwi obecnej po całkowitym skurczu. Pomiary te są często określane odpowiednio jako objętość rozkurczowa (VDF) i końcowa objętość skurczowa (VSF). Dlatego SV = VDF-VSF. Na pomiar ten mogą mieć wpływ zmiany w skurczach serca, siła skurczu, objętość krwi, którą można pompować, oraz inne zmienne, takie jak oporność w układzie krążenia, która może zmienić te czynniki. Ciężkie krwawienie, wstrząs, uszkodzenie serca lub skrajne infekcje mogą zmienić wydolność serca.
Czynniki, które pośrednio wpływają na wady serca
Katecholaminy, substancje chemiczne wytwarzane w okresach podniecenia, takie jak ćwiczenia, aktywność lub praca, mogą powodować zwiększenie częstości akcji serca i objętości skurczowej, zwiększając tym samym pojemność minutową serca. Leki lub trucizny, które spowalniają bicie serca lub zmniejszają zdolność skurczu serca, zmniejszają pojemność minutową serca, często do krytycznie niskiego poziomu.
Podczas zawału mięśnia sercowego lub zawału serca mogą wystąpić znaczne wahania rzutu serca. Często w początkowej fazie zawału serca organizm reaguje zwiększeniem produkcji katecholamin, co może zwiększyć pojemność minutową serca. Może to generować jeszcze większe ciśnienia, przed którymi serce musi pompować, co dodatkowo zwiększa obciążenie serca, które już doświadcza śmierci tkanki mięśniowej z powodu zablokowania tętnicy.Podczas lub nawet po zawale serca uszkodzona tkanka mięśniowa może mieć niszczący wpływ na zdolność pompowania serca. Często wyniki mogą prowadzić do znacznego zmniejszenia zdolności skurczu lewej komory, a następnie do niewydolności serca. Gdy serce zaczyna zawodzić, płyn może powrócić do płuc, co prowadzi do zatkania układu oddechowego lub dźwięków płynów w płucach. Zwykle nazywa się to zastoinową niewydolnością serca.
Przewlekłe wysokie ciśnienie krwi, palenie tytoniu, zażywanie narkotyków, choroby nerek, wysoki poziom cholesterolu, brak ruchu, zła dieta i inne czynniki genetyczne i styl życia mogą również wpływać na zdolność serca do pompowania krwi.