Zawartość

• Historia sieci
• Prędkości
• Formaty
• Złącza

Nawet zanim dostęp do Internetu stał się ważny, wiele instytucji i firm chciało połączyć swoje komputery, aby pracownicy mogli dzielić się informacjami. Większość z tych organizacji wybrała sieci Ethernet jako typ sieci najlepiej dostosowany do ich potrzeb. Producenci części komputerowych zaoferowali niedrogą kartę sieciową, którą technicy mogliby łatwo dodać do istniejącego komputera, umożliwiając im dostęp do sieci Ethernet. Później użytkownicy sieci zainstalowali te same karty do szybkiego dostępu do Internetu za pośrednictwem routerów podłączonych do linii telefonicznych lub kabli.

Możesz dodać kartę sieciową na większości komputerów (Jupiterimages / Photos.com / Getty Images)

Historia sieci

W 1980 r. Xerox wykorzystał koncepcję sieci opracowaną na Uniwersytecie Hawajskim do połączenia 100 stacji roboczych za pomocą kabla o długości 800 m. Nowa koncepcja pozwoliła kartom sieciowym na losowe wysyłanie danych, podczas gdy żadna inna karta nie wysłała niczego. Płyty śledziłyby sieć i wysyłały dane, gdyby nie wykryły transmisji. Inicjatywa była bardzo udana i doprowadziła do powstania standardu IEEE802.3 dla sieci Ethernet w 1985 roku.

Prędkości

Początkowa sieć Xerox działała z szybkością 2,94 megabitów na sekundę (Mb / s). W latach osiemdziesiątych użytkownicy sieci widzieli tę prędkość znacznie wyższą niż ta potrzebna dla ich małych udziałów w danych. Standard 802.3 IEEE zdefiniował prędkość sieci Ethernet na poziomie 10 Mb / s, ponownie uważaną za zbyt wysoką. Do 1995 r. Wzrost danych osiągnął przepustowość sieci, a IEEE uruchomił nowy standard 802.3u, z prędkością ustawioną na 100 Mbps.

Uznając, że wymagania dotyczące przepustowości sieci były na granicy, IEEE natychmiast rozpoczęło pracę nad następnymi standardami. W 1998 roku uruchomiono IEEE 802.3z dla Gigabit Ethernet lub 1000 Mbps, aw 2002 802.3ae z 10 Gigabit Ethernet.

Formaty

IBM i niektórzy z najwcześniejszych producentów komputerów osobistych zmontowali maszyny, umieszczając płytę główną i zasilacz w obudowie komputera wraz z dyskami, kartami graficznymi, kartami dźwiękowymi i kartami sieciowymi, zgodnie z potrzebami . Karty te były podłączone w gniazdach rozszerzeń od płyty głównej do urządzeń peryferyjnych.

Początkowe karty sieciowe miały do ​​15 cm długości i były instalowane w dużych czarnych gniazdach o nazwie ISA. Wraz z postępem miniaturyzacji elektroniki na początku XXI wieku karty sieciowe stały się znacznie mniejsze i zaczęły używać nowego, mniejszego gniazda, zwanego PCI. Równolegle laptopy zaczęły używać kart sieciowych PCMCIA. Po dacie premiery większość producentów integruje teraz funkcje karty sieciowej z płytą główną komputerów stacjonarnych i laptopów, ponieważ wiele z nich łączy się z sieciami bezprzewodowymi.

Złącza

Kompatybilność wsteczna posłużyła jako przewodnik po standardach sieciowych IEEE, co doprowadziło do utrzymania początkowego złącza RJ45. Wygląda jak duże gniazdo telefoniczne, ale może przenosić osiem sterowników zamiast czterech. Od daty wydania wszystkie karty sieciowe Ethernet, routery, koncentratory i przełączniki sieciowe używają teraz tych złączy. Obecnie większość komputerów ma gniazda odpowiadające powyższemu złączu, zintegrowane z ich obudowami. Większość laptopów nadal ma takie gniazda, jednak małe mobilne urządzenia komputerowe są całkowicie zależne od połączeń bezprzewodowych.