Zawartość
Pop-art przywłaszcza i odtwarza obrazy ludzi, stworzeń, produktów, symboli i przedmiotów kultury popularnej do wykorzystania w oryginalnej sztuce. Ruch pop-artowy narodził się w latach 50-tych i powrócił w latach 80. Artyści tacy jak Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Jeff Koons i Katharina Fritsch należą do referencji w pop-artu.
Pojęcia
Artyści w pop-artu wyrażają różnorodne pomysły w swoich pracach. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych tematów jest włączenie środków masowego przekazu (telewizji, filmów, postaci i muzyki) do opinii publicznej. Konsumpcjonizm jest również tematem, z wieloma artykułami dotyczącymi marek i logo. Kolaż reklam Richarda Hamiltona: „Co sprawia, że dzisiejszy dom jest inny, tak pociągający?” Jest przykładem tego, jak pop-art zwraca uwagę na kulturę konsumencką.
Temat
Pop-art ma tendencję do przedstawiania istotnych problemów społecznych, z gwiazdami jako powracającym tematem, jak w powtarzanych obrazach Marilyn Monroe w różnych kolorach, autorstwa Andy'ego Warhola. Pop-art wykorzystuje również jako przedmioty marki korporacyjne, komiksy, jedzenie, postaci polityczne, zwierzęta i obrazy kultowe.
Środki
Pop-art zazwyczaj występuje w postaci obrazów, rzeźb i „gotowych” lub „znalezionych” przedmiotów. Artyści wykorzystują również projekty graficzne i reprodukowane postacie, aby naśladować media, które tworzyły reklamy i logo. Pop-art zazwyczaj zawiera żywe, dostępne kolory, które są zgodne lub celowo dysonujące w kolorach oryginalnego obrazu.
Materiały
Materiały powszechnie stosowane w dziełach pop-artu to papier, metal, gips i plastik. Pop-art może również pojawiać się w przestrzeniach takich jak pokoje, pokoje lub inne struktury. Dźwięki i media, z których korzystają artyści, na ogół dyktują wybrane materiały. Na przykład plastik i papier w szczególny sposób odzwierciedlają wygląd i styl produkowanych masowo produktów i obrazów.
