Zawartość
Mike Tyson był jednym z najbardziej okrutnych zawodników wagi ciężkiej i jednym z najsilniejszych ciosów w historii boksu. Pomimo kilku problemów w ringu i poza nim, w dalszej karierze trenował rygorystycznie wspinając się po szczeblach boksu.
Trening siłowy
Mike Tyson zaczął trenować jako nastolatek. Po śmierci matki, gdy miał 16 lat, Tyson został uczniem trenera Cus D’Amato, który już trenował mistrza Floyda Pattersona i wielu innych zawodników. Szybko dostrzegł ogromny potencjał wojownika i stał się czymś w rodzaju zastępczego ojca Tysona. Postawił go również na trudnym programie treningowym. Jednym z elementów był trening siłowy. Tyson postępował zgodnie z programem, który obejmował 2000 brzuszków, 500 nurkowań, 500 pompek i 500 wzruszeń ramionami z drążkiem 30 kg. Siedem dni w tygodniu.
Trening szybkościowy i oporowy
Jak większość zawodników, Tyson wykonywał poranny bieg, zanim poszedł na siłownię, aby popracować nad swoją siłą i umiejętnościami. Biegałem pięć kilometrów dziennie, aby zbudować opór. Jednak przed swoimi długimi biegami wykonywał sprinty z interwałami i plyometrią przez skoki. Sprinty interwałowe pomogły zbudować szybkość i szybkość, a także wytrzymałość i skoki na skrzynię, pomogły zwiększyć siłę twoich ciosów.
Sparing
Tyson wyróżniał się spośród innych bokserów podczas sparingów, które wykonywał przygotowując się do walki. Większość zawodników trenowała sparingi przez dwa lub trzy dni w ciągu sześciu tygodni poprzedzających walkę. Tyson codziennie wykonywał podwójne sesje sparingowe. Zrobił dziesięć rund rano z kilkoma partnerami i po 4 do 6 rundach późnym popołudniem. Największym problemem, jaki miał Tyson w rozwijaniu swojego talentu, było znalezienie wystarczającej liczby sparingpartnerów. Gdy stał się bardziej wykwalifikowany i wybuchowy na ringu, zranił swoich partnerów swoimi ciosami i wielu obawiało się, że wejdą z nim na ring.
Ostatnie lata
Wielu fanów walki było zahipnotyzowanych zdolnością Tysona do zawsze znokautowania przeciwników. Myśleli, że jest po prostu utalentowany i że może wejść na ring i pokazać swoją siłę, kiedy tylko zechce. Tyson odniósł 37 zwycięstw z rzędu na początku swojej kariery, ale po przegranej przez nokaut z Jamesem „Busterem” Douglasem w 1990 roku, zrobił krok wstecz w swoich rygorystycznych metodach treningowych. Nie wymagając więcej podczas treningu, Tyson zaczął wykazywać słabość na ringu, którą wykorzystali przeciwnicy tacy jak Douglas, Lennox Lewis i Evander Holyfield.
