Zawartość

• Pomóż dziecku odróżnić złośliwe słowa od gier
• Rodzaje prowokacji
• Oceń sytuację
• Zarządzaj konfliktem

Pomóż dziecku odróżnić złośliwe słowa od gier

Nawet niewinne dokuczanie może być bolesne dla wrażliwych dzieci (BananaStock / BananaStock / Getty Images)

Wszyscy wiemy, że dokuczanie jest naturalną częścią życia dzieci. Ale kiedy dokuczanie idzie za daleko, trudno jest twojemu dziecku odróżnić złośliwe słowa od zwykłych żartów. Według dr Fran Walfisha, psychoterapeuty dziecięcego i autora „Świadomego rodzica”, temperament i styl osobowości odbiorcy są ważnymi czynnikami w równaniu. „Jeśli odbiorca jest niezwykle wrażliwą osobą, może czuć się głęboko zraniony przez niewinne prowokacje” - powiedział Walfish. Nauczenie dziecka samodzielnej oceny dokuczania i rozwiązywania zachowań może kształtować ich zdolność do radzenia sobie z konfliktami w sytuacjach społecznych.

Rodzaje prowokacji

Nieporozumienie między prowokacją a znęcaniem się jest najprawdopodobniej najtrudniejszym krokiem w rozwoju społecznym, jaki dzieci robią w szkole podstawowej, zwłaszcza w pierwszym do trzeciego roku, mówi Marie Newman, prawnik rodzinny przeciwdziałający zastraszaniu i współautor Kiedy Twoje dziecko znęca się: prawdziwe rozwiązania ”(„ Kiedy Twoje dziecko jest prześladowane: prawdziwe rozwiązania ”).

„Rodzice powinni prowadzić swoje dzieci, jak rozpoznać, czy działania innego dziecka to prowokacja, nadmierna prowokacja lub zastraszanie” - powiedział Newman.

Newman definiuje dokuczanie jako obojętne uwagi na temat drugiego, które nie zmniejszają ani nie upokarzają dziecka. W niektórych przypadkach dokuczanie, znane również jako dokuczanie, jest dla dzieci i dorosłych sposobem na nawiązanie ze sobą kontaktu. Na przykład dziecko może powiedzieć o innym dziecku: „Kiedy kopnąłeś mocno piłkę nożną w grze, twój język był tak rozłączony, myślałem, że spadnie na ziemię!”

Nadmierna prowokacja wykracza poza niewinny komentarz. Na przykład, jeśli dziecko dodaje: „Twój język był taki, wyglądałeś jak idiota”, to zmienia ton i interpretację komentarza, mówi Newman. Jednak ciągłe żarty mogą być równie szkodliwe jak zastraszanie.

Znęcanie się rozwija się, gdy jedno dziecko prosi drugie o zatrzymanie się z określonym zachowaniem lub pokazuje, że jest zdenerwowane, ale zachowanie się utrzymuje, mówi Newman. Za drugim razem staje się zastraszaniem.

Oceń sytuację

Niezależnie od tego, czy żart lub zastraszanie jest zamierzone, czy nie, doświadczenie sprawia, że ​​twoje dziecko staje przed swoimi uczuciami.Więc nie chodzi tylko o to, by pomóc dziecku odróżnić żarty i zastraszanie, ale także, co równie ważne, ucząc go zrozumienia tych uczuć.

Według dr Johna Carosso, psychologa wczesnej edukacji z Pensylwanii, kiedy żarty pojawiają się kilka dni w tygodniu i sprawiają, że dziecko czuje się źle o sobie, musi czuć się komfortowo rozmawiając z rodzicem lub nauczycielem. Ale kiedy dokuczanie jest całkowicie zabawne, rodzice będą musieli nauczyć dzieci rozwijania „grubszej kory” i poczucia humoru o sobie.

„Moim celem jest to, że dziecko, które zostanie przyprowadzone, szybko rozbroi żartownisia i ewentualnie utworzy więź, która ograniczy prowokację w przyszłości” - powiedział Carosso.

Zamiast być defensywnym i emocjonalnym, Carosso radzi rodzicom, aby nauczyli swoje dzieci, by odpowiadały radosnymi komentarzami, takimi jak: „Masz rację, czasami potykam się na własnych nogach. Muszę ćwiczyć więcej, aby pewnego dnia może biegać jak ty. ”

Carosso mówi, że takie podejście może być niezwykle skuteczne. „Zabijakowi trudno jest być niegrzecznym po wysłuchaniu tak pogodnej i uprzejmej odpowiedzi”.

Zarządzaj konfliktem

Nieuniknione jest, że twoje dziecko stanie w obliczu konfliktów w twoim życiu. Nauczanie strategii radzenia sobie z konfliktem lub szukania pomocy może zmniejszyć szkody wynikające z nadmiernej prowokacji lub zastraszania. „Pomóż swojemu dziecku zrozumieć, że dzieci, które dokuczają, są głodne uwagi” - powiedział Walfish. „Pomóż dziecku wiedzieć, że nie jest problemem, ale prowokatorem”.

Rodzice muszą pouczyć swoje dzieci zwroty, których należy użyć, gdy zostaną sprowokowane. Walfish mówi: „Naucz ich, aby mówili:„ Kiedy jest nas dwoje, to po prostu zabawne, jeśli oboje tak myślimy ”lub po prostu„ To mnie zasmuca ”. „

Newman zaleca, aby dzieci śmiały się z tego faktu i wychodziły, rzucając ostrzegawcze spojrzenie na pierwszy raz, gdy prowokatorowi powiedziano, że prowokacja jest niepożądana. Jeśli teaser będzie kontynuowany, dziecko powinno wezwać żartownisia na bok, gdy inni nie są w pobliżu i poprosić go, aby przestał.

„Jeśli żart sprawi, że poczujesz się źle, prawdopodobnie będzie to zastraszanie” - mówi Newman. „Upewnij się, że Twoje dziecko wie, że znęcanie się nie jest normalnym zachowaniem, jest nie do przyjęcia i nie powinno być tolerowane”.

Głównym celem jest zapewnienie ucieczki lub środowiska, które promuje otwartą komunikację. „Rodzice mogą uczyć swoje dzieci, aby mówiły im lub nauczycielowi, jeśli czują, że żart posunął się za daleko lub jeśli ktoś grozi im, uderzając ich lub sprawiając, że czują się zastraszani” - powiedział Carosso. „Zazwyczaj jest to stosunkowo oczywiste: dziecko wie, kiedy się boi”.

Wiele szkół dołożyło ogromnych starań, aby stworzyć wolne od klas środowisko zastraszania, koncentrując się na niedopuszczalnym charakterze zastraszania i zastraszania, zauważa Carosso.

„Zachęca innych, by nie wnosili wkładu i zachęca ofiarę i kolegów do szukania pomocy u rodzica, nauczyciela, dyrektora lub doradcy” - powiedział Carosso. „Dzieci można również nauczyć, aby nie reagowały przesadnie, pozostając w grupach i z dala od tyranizującego oraz aby nauczyć się strategii radzenia sobie, aby uniknąć stania się ofiarą”.