Zawartość
Mezopotamia znajdowała się w obecnym Iraku. Słowo „Mezopotamia” pochodzi ze starożytnej Grecji i oznacza „ziemię między wodami”. Cywilizacja w Mezopotamii była rządzona przez królów i miała prostą strukturę społeczną, podzieloną na cztery klasy. Kultura i dziedzictwo Mezopotamii odegrały kluczową rolę w rozwoju historii ludzkości, ponieważ była kolebką religii, miast, rolnictwa, a nawet pisarstwa.
Kapłani
Na szczycie struktury społecznej Mezopotamii byli kapłani. Kultura Mezopotamii nie uznawała boga, ale czczono różne bóstwa i kapłanów, którzy mieli wiele nadprzyrodzonych mocy. Oprócz służby w różnych ceremoniach, opiekowali się chorymi, spacyfikowali okrutnych bogów i rządzili się prawami, które ich zdaniem uszczęśliwiały bóstwa. Innym ważnym zadaniem kapłanów było pełnienie funkcji sekretarzy króla. Tacy urzędnicy mieli ogolone głowy i nosili koce z owczej wełny.
Wysokiej klasy
Ludność wyższej klasy w Mezopotamii składała się ze szlachty i bogatych. Do tej klasy zaliczano niektórych urzędników państwowych, zamożnych właścicieli ziemskich i kupców. Nosili dobre ubrania i drogą biżuterię; mężczyźni okazywali swój status społeczny, nosząc duże włosy i brodę. Kobiety nosiły sukienki poniżej ramion i splatały włosy lub nosiły wyszukane ozdoby na głowach. Osoby wysokiej klasy posiadały zwykle niewolników, którzy wykonywali prace fizyczne, w tym wszystkie prace domowe.
Niska klasa
Niższa klasa w Mezopotamii składała się z ludzi, którym płacono za swoją pracę. Obejmuje to zawody, takie jak rybacy, garncarze i rolnicy. Chociaż społeczeństwo Mezopotamii nie było takie samo, wszyscy musieli płacić za towary i usługi, nawet król. Osoby z niższej klasy posiadały własne domy i mogły sobie pozwolić na skromne luksusy, takie jak noszenie biżuterii. Mogli też poruszać się w strukturze społecznej, zostając kapłanami lub zdobywając dużą fortunę. Kary były surowe za wszelkie popełnione przestępstwa, a jeśli mężczyzna z niższej klasy popadł w długi, mógł spłacić swoje długi, sprzedając swoją żonę i dzieci jako niewolników.
Niewolnicy
W Mezopotamii niewolnictwo było powszechne i uważane było za najniższą klasę w strukturze społecznej. Niewolnikom, przeważnie jeńcom wojennym lub przestępcom, nie płacono za swoją pracę, ale dawano im mieszkanie i żywność. Wraz z rozwojem rolnictwa wzrosło zapotrzebowanie na niewolników do pracy fizycznej, a niektórzy byli wykorzystywani do pracy bez wynagrodzenia. Jednak niewolnicy mieli pewne prawa w starożytnej Mezopotamii: mogli mieć ziemię, mogli poślubić kogokolwiek chcieli, a także mieli możliwość wykupienia swojej wolności.
