Zawartość
Zasoby literackie są ważne dla każdego, kto używa lub studiuje słowa w twórczym kontekście. Niewłaściwe wykorzystanie zasobów literackich może sprawić, że opowieść lub inne dzieło literackie będzie wydawać się słabe, płaskie lub słabo rozwinięte. Dobre wykorzystanie zasobów literackich ma odwrotny skutek, pomagając pisarzom tworzyć dynamiczne, mocne i interesujące historie.
Aluzja
Aluzja to odniesienie do znanej osoby, wydarzenia, miejsca lub frazy. Pisarz zakłada, że czytelnik zrozumie aluzję, która może być kluczowa dla fabuły. Aluzje dokonane w konkretnym okresie historii mogą wymagać przypisów w późniejszym czasie. Pisarze gatunkowi - specjalizujący się w fikcji, takiej jak romans, tajemnica lub science fiction - mogą nawiązywać do miejsc i postaci, które są częścią ich gatunku, podczas gdy pisarze dla ogółu społeczeństwa mają tendencję do stosowania aluzji niewymagających wiedzy czytnik. Przykłady: „Jest tak dzielny jak Han Solo” i „Była piękna jak Helena de Troia”.
Dwuznaczność
Niejednoznaczność nadaje frazie lub wyrażeniu kilka znaczeń, takich jak linia Merkurego w „Romeo i Julii” po tym, jak został śmiertelnie ranny. Mówi: „Poszukaj mnie jutro, a prawdopodobnie znajdziesz zmarłego”, co oznacza, że może być smutny lub, co bardziej prawdopodobne, w Twoim grobie. Pisarze często używają niejasności, aby podkreślić złożoność problemu lub pomóc postaci zmylić przeciwników. Niejednoznaczność może być przydatna w opowieściach kryminalnych, w których postać może wypowiedzieć zdanie, które pozornie ma znaczenie, nawet jeśli mówca myśli o innym.
Zapowiedź
Pisarze używają zapowiedzi, aby powiedzieć czytelnikom, czego się spodziewać. Może to przybrać formę wydarzeń lub fraz, które nawiązują do działań, które pojawią się później w fabule. Zapowiedź może być oczywista lub bardzo subtelna, tworząc napięcie, ponieważ czytelnicy nie są pewni, czego się spodziewać. Na przykład pisarz może skupić się na opisaniu broni w definiowaniu pokoju, zapowiadając, że będzie ona później używana.
Wyobraźnia
Wyobraźnia jest prawdopodobnie jednym z najważniejszych środków literackich. Pisarze używają wyobraźni do opisywania scen, scenografii i postaci, aby pomóc czytelnikom wyobrazić sobie, co dzieje się w historii. Wyobraźnia może być tak prosta, jak opisanie fizycznego otoczenia postaci lub zagłębienie się w bardziej złożone opisy emocji i myśli postaci.
Metafora
Metafora to forma języka figuratywnego, która porównuje dwie rzeczy niezwiązane z celem nadania sensu wyobraźni i jedną z rzeczy. Metafory często mówią, że jedno jest inne, na przykład „Twoja skóra była koloru kości słoniowej, a włosy lśniły jedwabiem”. Kobieta nie jest zrobiona z kości słoniowej i jedwabiu, ale te słowa opisują jej skórę i włosy, promując wizerunek.
Konflikt
Konflikt w opowieści to walka między dwoma przeciwnymi postaciami lub siłami. Konflikty często stanowią główną część fabuły lub temat narracji i mogą obejmować dwie walczące postaci, jedną postać przeciwko społeczeństwu, siły natury, nadprzyrodzone lub konflikt wewnętrzny. Na przykład w „Romeo e Julieta” konflikt toczy się między rywalami Montecchios i Capuletos.
Punkt kulminacyjny
Punkt kulminacyjny jest punktem zwrotnym dzieła, często punktem największego działania, napięcia, napięcia czy emocjonalnej intensywności. Autor może wykorzystać kulminację do opisania ostatecznej bitwy dzieła, ujawnienia tajemnicy lub wykazania, czy główny bohater odniósł sukces w swoich przedsięwzięciach. Na przykład w filmie „Clue” kulminacja zbliża się do końca, kiedy ujawniają się osoby odpowiedzialne za wszystkie zgony.
