Zawartość
Chociaż siatkówka na siedząco powstała w Holandii w latach pięćdziesiątych XX wieku, dziś jest rozgrywana na całym świecie z drużynami kwalifikującymi się do Igrzysk Paraolimpijskich.Aby zakwalifikować się do reprezentacji Stanów Zjednoczonych lub grać w paraolimpiadach, zawodnik nie może grać w siatkówkę na stojąco. Ograniczenia mogą wynikać z amputacji, polio, ciężkich łez kolan, protezy biodra, stawu kolanowego lub utraty zdolności mięśniowej.
Historia siatkówki siedzącej
Według Paszportu siatkówka siedząca to połączenie siatkówki i niemieckiego sportu zwanego sitzballem. Siatkówka na siedząco została przyjęta jako program Międzynarodowej Organizacji Sportowej w 1978 roku. Po raz pierwszy została rozegrana podczas Paraolimpiady w 1980 roku z udziałem siedmiu drużyn. Stany Zjednoczone po raz pierwszy wzięły udział w Igrzyskach Paraolimpijskich w 1984 roku. W 2004 roku drużyna mężczyzn USA była szósta, a kobieca trzecia, zdobywając brązowy medal. Kobiety zdobyły srebro w 2008 roku, razem ze złotymi medalami na Mistrzostwach Świata w Piłce Siatkowej 2009 i Mistrzostwach Świata 2009. Mężczyźni zdobyli srebro na Igrzyskach Parapanamerykańskich w 2007 r. Igrzyska Paraolimpijskie 2008.
Modyfikacje sądów
Podczas gdy w tradycyjnej siatkówce boisko ma wymiary 9 m na 18 m, boisko do siatkówki siedzącej ma wymiary 6 m na 10 m. Boisko jest podzielone na pół linią środkową, tworząc dwa bloki o wymiarach 6m na 5m. Wysokość netto wynosi 1,15 m dla mężczyzn i 1,05 m dla kobiet. Linie ataku są równoległe do 2 m od linii środkowej. Linie serwisowe mają 1,75 m długości. Są losowani w strefie serwisowej na końcu każdego boiska. Linie strefy serwisowej znajdują się 2 m od dolnej linii boiska.
Szczegółowe zasady gry w siatkówkę na siedząco
Pozycja każdego zawodnika zależy od pozycji jego pośladków, obszaru od ramion do pośladków. Ręce i nogi mogą znajdować się poza boiskiem, w strefie ataku lub w wolnej strefie. Zawodnik może dotknąć ręką przeciwległego kortu, jeśli część dłoni dotyka lub znajduje się powyżej linii środkowej. Zawodnik nie może dotykać przeciwległego kortu żadną inną częścią ciała. Może wejść w przestrzeń przeciwnika, pod siatkę, o ile nie przeszkadza w akcji przeciwnika. Gracz musi trzymać pośladki na boisku podczas wykonywania dowolnego ataku. Zawodnik z tylnego rzędu może wykonać atak w dowolnym momencie, ale jego spód nie może dotykać ani przekraczać linii ataku. Podczas gry zawodnik musi utrzymywać część górnej części ciała w kontakcie z boiskiem, z wyjątkiem chwili utraty kontaktu podczas gry w obronie. Sędzia układa dłonie razem, jedną w górę, a drugą w dół, wyciąga ręce do podłogi i unosi ramię, sygnalizując „podniesiony z podłogi”. Sędzia znajduje się obok boiska ze względu na wysokość siatki i pozycję siedzącą zawodników.
