Zawartość
W 1804 roku rewolucja francuska zagwarantowała Napoleonowi Bonaporte panowanie nad Francją. Plany Napoleona dotyczące ustanowienia imperium nad Europą doprowadziły do trwającej dekadę wojny z tymi samymi potęgami, które spustoszyły Polskę pod koniec XVIII w. W XIX wieku Polska była krajem o silnej tożsamości narodowej, ale daleko od niej. niezależności. Sojusz z Francją dawał im możliwość uwierzenia, że zwycięstwo Napoleona zagwarantuje przywrócenie statusu kraju. Ta zaciekła duma narodowa i nowo zdobyty opór przed asymilacją znalazły odzwierciedlenie w odzieży w XIX wieku.
Romantyzm
W XIX wieku romantyzm był głównym nurtem artystycznym w Europie. Silny wpływ na polską świadomość narodową miał ruch romantyczny. Znalazło to odzwierciedlenie w ubraniach, które ludzie nosili. Romantyzm był partnerem politycznego nacjonalizmu i preferował historyczne stroje z kultur ludowych, w przeciwieństwie do konserwatyzmu politycznego. Unikano klasowego systemu ubioru, aby faworyzować wygląd odzwierciedlający pełną definicję narodu.
Stroje ludowe
Jasne i krzykliwe stroje noszone przez podróżujące polskie grupy taneczne nie odzwierciedlają stroju Polaków w XIX w. Te „stroje ludowe” są wyszukane i są strojem na święta zdobnicze inspirowane polską szlachtą i stylami zachodnimi. W XIX wieku „strój narodowy” był symbolem oporu Polski wobec obcej dominacji i wzorował się na fantazjach z okresu rozkwitu kraju w XVII wieku.
Zupan
W XIX wieku mężczyźni ze wszystkich środowisk nosili długie ubrania w stylu szaty zwanej Zupan, z płaskimi spodniami, koszulami i butami. Suknia pochodzi z XVI w. Miała długie rękawy i rząd guzików. Kołnierz był niski, z rozcięciem i zaokrąglonymi krawędziami. To było noszone pod takimi strojami jak bekisza, delia, serezuba, szuba, burka i ewentualnie kontusz. Ubiór współczesnego człowieka Zachodu odnotował spadek liczby mężczyzn noszących żupany w porównaniu z końcem XIX wieku, ale nadal jest używany na regionalnych festiwalach chłopskich i przez polskie grupy rekonstrukcyjne.
Polki
W przeciwieństwie do długich spódnic w kwiaty oraz kolorowych bluzek i kamizelek kojarzących się z tradycyjną fantazją Polki, rzeczywistość była zgoła inna. Polki w XIX wieku nosiły przeważnie ciemne spódnice, sukienki z długimi rękawami, wełniane peleryny i - podobnie jak ich przedstawiciele płci męskiej - nieciekawe buty lub buty.
