Zawartość
W 1942 r. Rada ds. Produkcji Wojennej rządu amerykańskiego reglamentowała materiały używane do produkcji odzieży na potrzeby działań wojennych. Stanley Marcus, założyciel Neiman-Marcus i konsultant ds. Odzieży w Radzie, wprowadził swoje wytyczne do rynku mody. W konsekwencji moda męska zmieniła się ze stylowego na bardzo prosty i funkcjonalny. Moda męska lat czterdziestych XX wieku - z kilkoma kolorami, szerokimi ramionami i czapką fedorą uwiecznioną przez Humphreya Bogarta - nadała epoce charakterystyczny wygląd kopiowany do dziś.
Rayon (sztuczny jedwab)
Wykonany z miazgi drzewnej, błyszczący wygląd i delikatny dotyk sztucznego jedwabiu przypominał jedwab, nadając ubraniom kosztowny wygląd. Łatwe do farbowania na różne kolory, moda męska miała wiele elementów ze sztucznego jedwabiu, w tym piżamy i odzież sportową. Sztuczny jedwab, choć bardzo przystępny cenowo, nie miał ciepła i trwałości wełny. Po zakończeniu wojny mocne kolory i nadruki powróciły w typowych kwiatowych motywach hawajskich koszul.
Garnitur zwycięstwa
Prosty i trwały garnitur zwycięstwa, prosty lub zapinany na dwa guziki, stawiał funkcjonalność ponad pięknem. Zestaw miał stonowany wygląd z ciemnymi kolorami lub prążkowanymi paskami. Kurtka była krótsza, a spodnie ciaśniejsze, bez fałd i fałd. Najczęściej używaną tkaniną była mieszanka wełniana, która wytrzymała dłużej i była cieplejsza niż syntetyczny jedwab. W zestawie nie było kamizelki ani dodatkowych spodni, ponieważ w czasie wojny kontrolowano ilość materiałów.
Kapelusz fedora
Spopularyzowany przez Hollywood w filmach takich jak „Casablanca” i „Dick Tracy”, kapeluszem tamtych czasów była fedora. Wykonana z wytrzymałego filcu w kolorze czarnym, szarym lub brązowym, fedora była używana w pozycji pochylonej do jednego oka. Jego największą zaletą było to, że osoba ją nosząca mogła ją zwinąć bez uszkodzenia kształtu. Ten kapelusz do dziś pozostaje ważnym elementem garderoby.
Akcesoria
Krawaty męskie miały architektoniczny wygląd, z geometrycznymi wzorami i paskami. Wydrukowany w odważnych kolorach, ten element był jedynym dostawcą kolorów w wyglądzie garnituru. Spinka do krawata ze złota lub srebra, zwykle z małym kamieniem lub diamentem, utrzymywała krawat na miejscu. Elastyczne lub materiałowe szelki zastąpiły skórzane paski, ponieważ użycie skóry było ograniczone. Te dodatki jako jedyne odpowiadały za odrobinę koloru i stylu w męskiej odzieży z lat czterdziestych XX wieku.
Kombinezon zoota
Błyskotliwy garnitur zoot reprezentował bunt przeciwko nieprzejrzystej modzie z lat 40. Zrodzony w klubach jazzowych w dzielnicy Harlem w Nowym Jorku, składał się z szerokiego garnituru w odważnych kolorach i nadrukach, z dużymi ramionami i klapami. Spodnie były luźne, z wysokim stanem i wąskim brzegiem. Długi łańcuszek do zegarka zwisał mu z pasa, żeby mężczyzna mógł nim przesuwać. Całości dopełniał duży, kolorowy kapelusz fedora z ogromnymi rondami i długim krawatem lub motylkiem.
