Zawartość
Nazwane przez szwajcarskiego anatoma Johanna Peyera, który opisał je w 1677 roku, płytki Peyera to struktury skoncentrowane w błonie śluzowej jelita krętego, ostatniej części jelita cienkiego. Każda płytka składa się z tkanki limfatycznej, która wystaje na zewnątrz do przestrzeni jelitowej.
Ogólna funkcja
Płytki Peyera oddziałują z antygenami znajdującymi się w jelicie, wytwarzając przeciwciała. Według książki „Fizjologia przewodu pokarmowego” błona śluzowa jelit gromadzi więcej antygenów niż jakakolwiek inna tkanka w organizmie.
Antygeny
Antygeny, które zwykle są białkami lub polisacharydami, pochodzą nie tylko z nieszkodliwych białek żywności i pożytecznych bakterii, ale także z bakterii chorobotwórczych, wirusów i pasożytów. Antygeny wchodzą w kontakt z komórkami nabłonkowymi płytek Peyera, wyzwalając odpowiedź immunologiczną.
Komórki M.
Komórki M lub wielowartościowe są specjalnymi komórkami obecnymi w nabłonku, które wyścielają obszary jelita, w których znajdują się płytki Peyera. Na zewnątrz tych komórek znajdują się małe fałdy widoczne w mikroskopie elektronowym. Wychwytują antygeny i transportują je do komórek, które mogą zainicjować tworzenie przeciwciał.
Tworzenie przeciwciał
Antygen jest przenoszony do komórek dendrytycznych i limfocytów B i T, które przechowują komórki M. Komórki B i T zaczynają wytwarzać przeciwciała, które migrują przez układ limfatyczny, a następnie są uwalniane przez klatkę piersiową do układu krwionośnego. . Węzły chłonne krezki i śledziona mogą również uwalniać przeciwciała z limfocytów.
