Zawartość
Napierające rzymskie legiony musiały wyglądać jak żywa metalowa ściana. Jego włócznie, tarcze, a zwłaszcza jego zbroja były korpusami ze stali, żelaza, mosiądzu i brązu. Ochrona armii rzymskiej, jej zbroja, była czymś więcej niż pokazem, była to znacznie trwała ochrona dla zdyscyplinowanej armii, która stawiała czoła zarówno hordom barbarzyńców, jak i innym cywilizacjom, takim jak Kartagińczycy.
Fabuła
Rzymska zbroja została pierwotnie zaprojektowana, aby naśladować grecki model tamtych czasów: obrączki, hełm i zbroję z brązu greckich hoplitów. Jednak ta zbroja była mało przydatna na trudnym terenie i przeciwko bystrym przeciwnikom, z którymi musieli się zmierzyć Rzymianie, więc w IV wieku pne, po splądrowaniu Rzymu przez Galów, armia rzymska zaczęła zmieniać swoje uzbrojenie i taktykę, w tym twoją zbroję.
Znaczenie
Rzymska zbroja zaczyna się od hełmu, który miał kształt misy, z zawiasową ochroną policzków i kawałkiem stopionego metalu z tyłu. Ochrona policzków odbijała się niemal przy każdym uderzeniu w twarz. Na czole znajdował się metalowy grzebień, zwykle z brązu lub stali, który odbijał podobne opadające ataki. Powiększona część w tylnej części hełmu chroniła kark legionisty. Nierzadko zdarzało się, że rzymscy żołnierze wygrawerowali swoje imiona, pułk i klasę na hełmach i ich akcesoriach.
Zawód
Zbroja rzymska była dostępna w trzech odmianach o podwyższonym poziomie ochrony; kolczuga, limit wagowy i limit łusek lub blach. Kolczuga została wprowadzona po pierwszych reformach i przetrwała około I i II wieku pne Jak sama nazwa wskazuje, był to strój ochronny wykonany z przeplatanych ogniw łańcucha, który zapewniał ochronę przed wierceniem i przecięciami. Te linki były zwykle przyszywane na skórzanej lub lnianej podporze, zarówno w celu wypełnienia zbroi, jak i dodania dodatkowej amortyzacji, aby pochłonąć uderzenia.
Oś czasu
Kwotę wagi tworzy się naśladując łuski ryby lub gada. Zachodzące na siebie łuski z brązu lub żelaza przyszyto na wyściełanym ubraniu lub kawałku grubej skóry (tuniki). Ten rodzaj zbroi był ulepszeniem kolczugi, w której łuski były wytrzymałe i łatwiejsze do wymiany w przypadku uszkodzenia lub zagubienia. Ta zbroja również przenosi energię ciosu znacznie skuteczniej niż kolczuga. Został zaadaptowany około I wieku pne i najczęściej używany w historii Cesarstwa Rzymskiego.
Aspekty
Pancerz płytowy lub szynowy był półsztywny, z poziomymi żelaznymi pasami na skórzanej ramie. Ten rodzaj zbroi był znacznie cięższy niż inne, ale zapewniał lepszą ochronę, zwłaszcza w porównaniu z kolczugą z poprzednich lat. Płyty stały się pionowe, aby chronić ramiona. Był lekko zawiasowy po bokach dla przesunięcia i zawiązany z przodu skórzanymi sznurkami. Jego produkcja była stosunkowo droga i była zbyt ciężka do noszenia przez rzymskich legionistów, więc była szeroko stosowana tylko około I i III wieku pne.
Rozmiar
Nogi i ramiona rzymskich legionistów były również chronione zbroją. Bransoletki na nogę - duże tabliczki chroniące uda i golenie, które były zapinane lub wiązane na miejscu - były używane na początku, ale stopniowo wychodziły z mody w okresie Republiki i wczesnego Cesarstwa. Jednak pancerz pozostał w użyciu, zapewniając ochronę i mobilność. Ta zbroja była wykonana z brązu lub żelaza.
