Zawartość
Rodzaj gleby w każdym regionie odgrywa bardzo ważną rolę w określaniu, które gatunki drzew, kwiatów, owoców i innych roślin mogą w nim rosnąć - jeśli mają taką zdolność. Na kontynencie europejskim i okolicznych wyspach występuje wiele różnych rodzajów gleb, które różnią się teksturą, kolorem, składem i zdolnością do podtrzymywania wzrostu roślin.
Luvissolo
Występujące głównie w środkowej Europie luvisole to żyzne gleby, które mają trzy wyraźne warstwy. Według AgroStats.com składają się one z górnej warstwy rozłożonej i rozkładającej się materii organicznej, zwanej humusem; wilgotna warstwa środkowa o niskim poziomie gliny i minerałów żelaznych lub żelaznych; oraz bogata w składniki odżywcze warstwa dolna, składająca się z gliny, magnezu, potasu i / lub sodu. Luvisols nadają się do uprawy szerokiej gamy roślin, w tym zbóż, winorośli i sadów. Delikatnie pokrywają pochyłe lub płaskie krajobrazy i tolerują klimat od łagodnego śródziemnomorskiego po niskie temperatury.
Albeluvissolo
Albeluwisole są częstsze w wilgotnych, niskotemperaturowych regionach północno-wschodniej Europy, zwłaszcza na Litwie, Łotwie, Estonii i zachodniej Rosji. Wspólne Centrum Badawcze Unii Europejskiej zwraca uwagę, że albeluwisol jest bardzo kwaśny i składa się z natlenionej warstwy powierzchniowej, która rozciąga się do dolnej warstwy gliniastej. Powierzchnia gleby jest prążkowana i rowkowana w wyniku sezonowego zamrażania i rozmrażania.
Podzol
Według Instytutu Macaulay gleby bielicowe składają się z cienkich warstw materii organicznej, które spoczywają na lżejszych warstwach prążkowanych, prawie całkowicie pozbawionych tlenków glinu i żelaza. Najczęściej spotykane w krajach skandynawskich w Norwegii, Szwecji i Finlandii, gleby te są kwaśne i generalnie bezpłodne. Można je znaleźć na stromym i stromym terenie w zimnym i wilgotnym otoczeniu.
Czarnoziem
Chermozem, co po rosyjsku oznacza czarnoziem, jest jednym z najpowszechniejszych rodzajów gleby w Europie Wschodniej. Jak wskazano w Encyklopedii Britannica, gleba ta składa się z ciemnej warstwy powierzchniowej o głębokości zwykle 1 metra. Ciemny kolor czarnoziemu wynika z jej wysoce organicznej zawartości. Gorące i suche lata, a także mroźne zimy na obszarach, gdzie występuje ta gleba, na ogół hamują rozkład materii organicznej, dzięki czemu jest bogata w próchnicę. Czarnoziem ma również osady, które opadają wiosną wraz z topniejącym śniegiem, a następnie wznoszą się latem, aby spocząć pod próchnicą, zmniejszając kwasowość, czyniąc ją naturalnie żyzną glebą.
