Zawartość

• Anatomia kwiatu pomidora
• Zapylanie
• Zapylanie przez pszczoły
• Zapylanie powietrza
• Bądź pszczołą
• Owoce Twojej pracy

Chociaż uprawa pomidorów nie jest szczególnie trudna, czynność ta może być frustrująca, gdy rośliny wydają się zdrowe, regularnie kwitną, ale nie produkują pomidorów. Anatomia kwiatów pomidora decyduje o tym, co musi się wydarzyć, aby zapylenie zakończyło się sukcesem, czego wynikiem będzie owocująca roślina.

Anatomia kwiatu pomidora

Kwiat pomidora składa się z kilku części. Najbardziej zewnętrzne, koloru zielonego, tworzą "działki". Wszystkie działki kwiatowe razem nazywane są „kielichem”. Kubek działa jak bariera ochronna przed owadami podczas dojrzewania.

Bezpośrednio wewnątrz kielicha znajdują się jasnożółte płatki, które w grupach nazywane są „koroną”. Jedynym celem korony jest przyciąganie pszczół i innych owadów do działania jako zapylacze.

W koronie widoczny staje się rodzaj każdego kwiatu. W niektórych znajdują się „pręciki”, czyli męskie narządy rozrodcze, z których każdy składa się z dwóch wydłużonych i połączonych komór. W sumie na każdym męskim kwiecie pomidora znajduje się sześć pręcików. Odlewane są w kształcie cylindrycznym z żółtym kolorem.

Żeńskie organy kwiatowe nazywane są „owocolistkami” i wyglądają jak zielone cebule, w których znajdują się jaja, które ostatecznie stają się nasionami. Owocnik to struktura, w której zachodzi zapłodnienie, a jego ilość jest różna w zależności od kwiatu. Odpowiadają bezpośrednio kieszeniom nasiennym znajdującym się w dojrzałym owocu.

Zapylanie

Wiadomo, że pomidory są „samozapylające”, co oznacza, że ​​nie potrzebują do rozmnażania pyłków innych roślin. Jednak toczy się dyskusja na temat tego, czy te rośliny należy również uznać za „samozapylające”. Celem tej debaty jest stwierdzenie, że termin „samozapylenie” zdaje się sugerować, że żadne zewnętrzne źródło nie byłoby konieczne do zapylenia. Po prostu tak nie jest. Zapylanie nadal wymaga pewnych środków. Jeśli twoje rośliny nie wydają owoców, jest bardzo prawdopodobne, że zapylenie nie ma miejsca. Istnieje kilka sposobów pomagania w zapylaniu roślin, które różnią się skutecznością w zależności od warunków.

Zapylanie przez pszczoły

Pszczoły i inne owady są nieocenioną pomocą dla ogrodników, działając jako środki zapylające. Gdy lądują na kwiatach, pszczoły są odkurzone pyłkiem, który przenoszą na inny kwiat, kończąc cykl zapylania. Inną zaskakującą zdolnością pszczół jest „sonikacja”. Jest to proces, w którym szybkie trzepotanie skrzydeł pszczół powoduje, że cząsteczki pyłku wibrują i zaczynają się poruszać; w ten sposób są przenoszone do innych kwiatów w podmuchach lub opadają na pszczoły w celu transportu.

Zapylanie powietrza

Zapylanie może również wystąpić, gdy cząsteczki pyłku są przenoszone przez powietrze i unoszą się do kwiatu, który wymaga zapłodnienia. Wiatr może pomóc w tego rodzaju zapylaniu; jednak od czasu do czasu samo usunięcie i przeniesienie pyłku na inny kwiat nie wystarczy. W takich przypadkach sumienny ogrodnik może wspomóc ten proces, potrząsając roślinami. Chociaż potrząsanie roślinami, które wyrosły tak ostrożnie, wydaje się sprzeczne, bardzo powszechną praktyką jest ostrożne, ale energiczne potrząsanie podstawą pomidora w celu usunięcia pyłku.

Bądź pszczołą

Jeśli najprostsze metody zawiodą, możesz wziąć bardziej aktywną rolę w zapylaniu, próbując zasymulować działania pszczoły. Weź wacik lub miękki pędzelek artystyczny i zbierz pyłek z kwiatów męskich, oznaczony żółtym i cylindrycznym rdzeniem, i rozprowadź go wśród kwiatów żeńskich, charakteryzujących się zielonym i bulwiastym wyglądem. W ten sposób ogrodnik może wybrać odmiany roślin do zapylenia krzyżowego.

Owoce Twojej pracy

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, zamiast więdnięcia kwiatów pomidorów zobaczysz, że na roślinach zaczną tworzyć się małe zielone pomidory. Nie ma lepszej nagrody dla hodowcy pomidorów, który zmagał się z bezowocnymi winoroślami, niż wynagrodzenie za swoje wysiłki i świadomość, że za kilka tygodni będzie mógł cieszyć się owocami swojej pracy.