Zawartość
Elodea to wieloletnia roślina wodna. W okresie kwitnienia wytwarza białe kwiaty z trzema płatkami, które unoszą się na powierzchni wody. Podczas oddychania elodea wytwarza bąbelki. Ta cecha czyni go użytecznym narzędziem w badaniu struktur roślin i zdolności do wytwarzania energii.
Fotosynteza
Bąbelki, które pojawiają się na liściach palika (segmentu) elodei, są w rzeczywistości pochodną procesu zwanego fotosyntezą, który zachodzi w roślinach i niektórych formach alg. Proces przekształca energię świetlną w rodzaj zmagazynowanej energii chemicznej, takiej jak cukier. Chlorofil i beta-karoten odgrywają ważną rolę w tej konwersji. U większości roślin proces ten zachodzi w liściach, w mniejszym stopniu fotosynteza zachodzi w łodygach.
Struktura komórkowa
Struktura komórkowa elodei czyni go idealnym kandydatem do eksperymentów z tlenem. Świeżo ścięta elodea unosząca się w wodzie wytwarza najbardziej widoczne bąbelki. Kiedy zachodzi fotosynteza, elodeas przenoszą tlen wyprodukowany z liści do łodygi. Część tlenu wydostaje się z liści, tworząc pęcherzyki tlenu w wodzie, ale większość z nich ucieka z łodygi w wyniku większej przestrzeni powietrza wewnątrzkomórkowego. Te przestrzenie łodyg są mniej zwarte niż w liściach, co wyjaśnia to zjawisko.
Aerenchyma
Aerenchyma to termin używany do opisania większych wewnątrzkomórkowych przestrzeni powietrznych, takich jak te występujące w elodei. Zapewnia roślinom wodnym środek transportu przetworzonego tlenu ze światła do ich korzeni. Ta efektywna konstrukcja wewnątrzkomórkowa pozwala również na podniesienie się dwutlenku węgla z korzeni do łodygi i liści elodei w celu wydajnego wykorzystania. Roślina, która ulega szybkiej fotosyntezie, ma tendencję do wytwarzania w aerenchymie związku gazowego tlenu. Rezultatem jest pękanie pęcherzyków po uwolnieniu gazu.
Zauważalne bąbelki
Szereg obserwowalnych pęcherzyków wytwarzanych przez elodeę może pomóc w określeniu szybkości fotosyntezy. Jednak powstałe pęcherzyki tlenu są tylko przybliżonym pomiarem. Ponieważ tlen jest w stanie rozpuszczać się w wodzie, nie wszystko zamieni się w gaz i pojawi się w postaci bąbelków. Rodzaj światła używanego do fotosyntezy determinuje również ilość wytwarzanych bąbelków tlenu - im więcej ciepła wydziela się ze źródła światła, tym cieplejsza będzie woda. Im wyższy wzrost temperatury wody, tym mniejsze prawdopodobieństwo rozpuszczenia tlenu. Wynikiem tego scenariusza jest większa produkcja bąbelków tlenu.
