Zawartość
Wiek średni był okresem gwałtownym. Ochrona przed dzikimi zwierzętami lub ludźmi, którzy chcieli wyrządzić krzywdę, była bardzo mała. Zamki służyły nie tylko jako rezydencje szlachty, ale również służyły jako twierdze. Zamek był także centrum miasta. To właśnie w ten region ludzie z okolicznych terenów mogli udawać się w celu handlu towarami lub wykonywania prac, takich jak prace murarskie czy metalurgiczne.
Zamki Motte i Bailey
W średniowieczu używano dwóch typów zamków. Zamki motte i bailey powstały początkowo we Francji. Pierwotnie były wykonane z drewna, ale materiał zmieniono na kamień, gdy zdano sobie sprawę, że drewno nie jest bezpieczne. Motte było kupą ziemi, na której zbudowano zamkową fortecę, podczas gdy przedzamcze stanowiło teren wokół motte, gdzie składowano zapasy i ustawiano namioty. Korzystając z usług wielu robotników i budując na najwyższych dostępnych ziemiach, zamki motte i bailey były używane przez Normanów do kontrolowania poddanych podczas próby podboju Wielkiej Brytanii.
Zamki koncentryczne
Ten typ był znany jako zamki w zamkach. Główna twierdza była okrągła, z wieloma murami i mostami zwodzonymi, aby ją chronić. Wyobraź sobie cel z łukiem i strzałą: forteca byłaby centralnym celem, podczas gdy otaczające ją pierścienie byłyby różnymi ścianami, które zapewniają ci bezpieczeństwo. W miarę pogłębiania się zamku mury wewnętrzne miały różną wysokość i głębokość. Ten typ zamku był używany regularnie po odkryciu przez króla Anglii Edwarda I, że ten typ był trudniejszy do ataku niż oryginalne typy zamków typu motte i bailey.
Kurtyna ścienna
Kurtyna ścienna to nazwa wielkiego muru otaczającego cały zamek. Miał 1,8 do 6 m grubości i 13,7 m wysokości. Most zwodzony był z nim połączony i stanowił jedyną drogę wejścia do zamku z zewnątrz. Wieże, zwane bastionami, znajdowały się na obrzeżach domów broni i żołnierzy. Koncentryczne zamki miały więcej niż jedną kurtynę ścienną wewnątrz najbardziej zewnętrznej ściany.
Zastosowania kurtyny ściennej
Obrona była głównym powodem podniesienia kurtyny ściennej. Patrolowali go strażnicy i - 13,7 m wysokości - nie było łatwo nad nim przejść. Jego wysokość ułatwiała również dostrzeganie najeźdźców na swojej drodze. Żołnierze na straży używali bastionów i prymitywnych namiotów. Na zasłonach ściennych znajdowały się specjalne urządzenia, zwane stokami i dziurami morderczymi. Strzały były używane do wystrzeliwania strzał na zewnątrz, a otwory mordercze były dziurami w szczycie muru, gdzie można było rozlać olej lub gorącą wodę w celu obrony zamku przed najeźdźcami.
