Zawartość
W filmie animowanym „Happy Feet” występują trzy gatunki pingwinów: pingwin cesarski, skalny skoczek i pingwin Adeli. Ponieważ gatunki te są bardzo różne, można je łatwo odróżnić, nawet w filmie animowanym. Oprócz potencjału animacji ptaki te są częścią fascynującego badania.
Cesarze
Postać Mambo to pingwin cesarski. Największy gatunek pingwina, osiągający prawie 1,50 m wysokości. Ważący około 90 kilogramów cesarz zasłużył na swoje imię. Ich dieta składa się ze skorupiaków, ryb i kalmarów. Wyposażone w dużą głowę, małe skrzydła i krótki ogon, ptaki te mają również delikatny żółty kolor na głowie i klatce piersiowej.
Rockhopper
Postać Lovelace w „Happy Feet” to Rockhopper. Pingwiny skalne zawdzięczają swoją nazwę zwyczajowi skakania z kamienia na kamień. Pingwiny te, wyróżniające się grzebieniem z czarnych i żółtych piór, są małe, ale agresywne. Ważące zaledwie 12 kg i o średniej wysokości 45 cm ptaki te są czasami ofiarami fok i błękitnych rekinów.
Adelia
Mały pingwin Adeli był reprezentowany w filmie „Happy Feet” przez bohaterów Ramona i jego przyjaciół. Ten gatunek pingwina jest w przybliżeniu o połowę mniejszy od pingwina cesarskiego. Ważące 10 kg lub mniej i około 55 cm wzrostu ptaki te mają sztywne ogony i długie pióra ogonowe. Pomimo swoich rozmiarów ptaki te są odpornymi pływakami. Podróżują po lądzie, często zjeżdżając w dół w swoich małych brzuchach.
Nawyki reprodukcyjne
Pingwin Adeli buduje swoje gniazdo na kamienistych plażach Antarktydy. Pingwin cesarski wypływa na lodowate morze antarktyczne, gdy zaczyna się zima. Kobieca rola pingwina cesarskiego polega na złożeniu jaja. Jajko jest inkubowane przez dwa miesiące przez męskiego towarzysza. W tym czasie samica udaje się do morza, aby się pożywić. Pingwiny skalne pochodzą z wysp południowego Atlantyku, południowego Oceanu Indyjskiego, Chile, Argentyny i Falklandów.
Studia
Naukowcy uważają, że mogą się wiele nauczyć, badając pingwiny cesarskie. Zdolność tych ptaków do głębokiego nurkowania w wodach Antarktyki nie została jeszcze poznana. Istoty ludzkie byłyby przytłoczone ciśnieniem odczuwanym podczas tych głębokich nurkowań, ale pingwiny cesarskie normalnie wytrzymują takie ciśnienie. Książka „Najgorsza podróż na świecie” z 1911 roku opowiada historię trzech brytyjskich odkrywców i ich wyprawy, aby dowiedzieć się więcej o pingwinie cesarskim.
