Zawartość
Do 1882 r. Drobnoustroje izolowano przez przygotowywanie seryjnych rozcieńczeń próbek w ciekłym medium. Dzięki tej metodzie izolowano organizmy w większej liczbie, ale drobnoustrój w mniejszej ilości, powodujący chorobę, zazwyczaj pozostawał niezauważony. W 1882 r. Walther Hesse i Angelina Fannie pracujący w laboratorium niemieckiego lekarza Roberta Kocha opracowali agar do stosowania jako środek zestalający. Środki zawierające tę substancję zapewniają stałą powierzchnię, dzięki czemu wiele różnych mikroorganizmów może rosnąć i być izolowane.
Źródła agaru
Agar pochodzi z kilku gatunków czerwonych alg i skał, takich jak Pterocladia i Gelidium. Inne odmiany alg, takie jak Gelidiella i Gracilaria, również wytwarzają agar, ale ma wyższe temperatury żelu, co czyni go nieodpowiednim dla mikrobiologicznych pożywek hodowlanych. Proces przygotowania standardowego agaru bakteriologicznego z alg jest rygorystycznie monitorowanym procesem, który wymaga specjalistycznego sprzętu i ścisłej kontroli medium produkcyjnego.
Chemia agarowa
Agar jest węglowodanowym łańcuchem polimerowym składającym się z jednostek galaktozy. Gdy jest rozpuszczony we wrzącej wodzie i poddany chłodzeniu, żeluje, tworząc galaretowatą masę. Proces ten zachodzi między 34 a 36 ° C, a agar pozostaje twardy do 65 ° C.Substancja ta wytrzymuje również siły ścinające, dzięki czemu wytworzony żel zachowuje swoją wytrzymałość w warunkach laboratoryjnych. Chociaż żelatyna ma podobne właściwości żelujące, nie jest odporna na ataki enzymów bakteryjnych. Agar nie jest na niego narażony, więc możliwe jest przygotowanie podłoża hodowlanego bez użycia inhibitorów, które mogą zakłócać rozwój rozwijającego się drobnoustroju.
Korzystanie z agaru
Większość pożywki zawiera agar w stężeniu od 1 do 2% całkowitej objętości kultury. Ta wartość pozwala na zestalenie wystarczającej pożywki bez powodowania problemu dla wzrostu organizmów. Niższe stężenia w zakresie od 0,05 do 0,5% stosuje się w pożywkach hodowlanych stosowanych do wzrostu mikroaerofilów, beztlenowców i do eksperymentów z ruchliwością. Agar jest składnikiem większości pożywek hodowlanych stosowanych do badań klinicznych mikrobiologii, badań auksotroficznych i genetycznych oraz transformacji bakteryjnych.
Rodzaje agaru
Rodzaj stosowanego agaru zależy od konkretnego celu mikrobiologicznej pożywki hodowlanej. Średni agar odżywczy jest przydatny do wzrostu większości grzybów i bakterii. To, co nie zawiera składników odżywczych, jest zwykle stosowane do wzrostu organizmów, które nie są bakteryjne. Agar krwi zawiera komórki krwi, a także pomaga w rozwoju bakterii. Agar Sabourauda jest przydatny do selektywnego rozwoju grzybów.
