Zawartość
Wirus wścieklizny należy do rodziny Rhabdoviridae z rodzaju Lyssavirus. Jest to wirus specyficzny dla ssaków, zwykle przenoszony przez ukąszenie zakażonego zwierzęcia. Gniew atakuje centralny układ nerwowy i powoduje śmierć w nieleczonych przypadkach bezpośrednio po ekspozycji. Ogólna zasada mówi, że śmierć jest nieuchronna, gdy objawy zaczną się manifestować.
Definicja
Życie i transmisja
Wirus wścieklizny znajduje się w ślinie żywiciela, oprócz mózgu i tkanki nerwowej. Gryzienie jest najczęstszą formą transmisji. Jednak ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że wirus może nadal rosnąć, dopóki pozostaje w ślinie i tkankach, dopóki nie wyschną. Udokumentowano kilka przypadków wścieklizny przenoszonych przez zwierzę, które nie żyło dłużej niż 24 godziny.
Życie poza ciałem
Temperatura i warunki klimatyczne mogą odgrywać niewielką zmienność w przedziale czasowym, ale wirus wścieklizny nie może przetrwać poza organizmem żywiciela. Zwykle jest dezaktywowany, gdy znajdzie się poza zakażonym ciałem (i materiałem ciała, takim jak ślina) w ciągu kilku sekund. Jednak nadal najlepiej jest zachować ostrożność, nawet jeśli zagrożenie gniewem nie jest wysokie.
