Zawartość
Łuski stanowią zewnętrzną powłokę prawie wszystkich gatunków ryb. Istnieją cztery różne typy łusek rybnych, z których każdy ma swoje własne cechy i odmiany. Jego struktura i konfiguracja pozwalają określić, z jakiego gatunku pochodzą. Rodzaj łusek wpływa bezpośrednio na zachowanie ryby - im większa i cięższa łuska, tym większa ochrona, jaką daje, jednak ograniczają ruch; mniejsze i lżejsze łuski zapewniają większą swobodę ruchów, ale oferują mniejszą ochronę.
Wspólne cechy
Łuski ryb powstają w mezodermie skóry. Warstwa ta znajduje się pomiędzy zewnętrzną stroną skóry (naskórkiem) a leżącymi pod nią tkankami. To odróżnia je od gadów, których łuski tworzą się na naskórku. Geny odpowiedzialne za rozwój łusek u ryb to te same geny, które powodują rozwój włosów i zębów u ssaków.
Łuski placoidalne
Łuski placoidalne są utworzone przez prostokątną podstawę, która jest wbudowana w skórę ryby, i niektóre kolumny na zewnątrz. Wewnątrz łuski znajduje się miazga, która otrzymuje krew z układu naczyniowego ryby, podczas gdy na zewnątrz znajduje się substancja szkliwa zwana „zębiną szklistą”. Kształt łusek może się znacznie różnić w zależności od gatunku. Jednak prawie wszystkie nadają rybom szorstką teksturę. Rekiny i płaszczki to przykłady ryb z łuskami placoidalnymi.
Wagi kosmoidów
Zwykle przyjmuje się, że łuski kosmoidów są ewolucyjnym połączeniem łusek łożyskowych. Dzieje się tak, ponieważ łuski kosmoidów mają dwie płyty podstawy i podobne zewnętrzne kolce zbudowane z „zębiny szklistej”. Płyty podstawy są wykonane z kolosalnego materiału, a nowa kość jest dodawana w miarę wzrostu ryby. Ryby płucne i koelakanty mają kosmoidalne łuski.
Łuski ganoidalne
Łuski ganoidalne mają warstwę opartą na kościach, podobnie jak łuski kosmoidalne. W konsekwencji są one rozwiniętymi wersjami skal kosmoidów. Różnią się jednak pod względem zewnętrznej warstwy, którą tworzy nieorganiczna sól kostna zwana „ganoiną” i która jest połączona ze sobą na kształt diamentu. Między łuskami ganoidalnymi łączą się ze sobą stawy siekaczy. Występują u ryb, takich jak jesiotry, rozdymkowate i szpatułki.
Skale cykloidalne i stenoidalne
Łuski cykloidów i stenoidy mają różne kształty, jednak mają ten sam skład i to samo położenie. Oba składają się z kolagenu i węglanu wapnia zamiast kości i oba zachodzą na siebie. Oznacza to, że są bardziej elastyczne niż inne typy wag. Podczas gdy krawędzie łusek cykloidów są gładkie, łuski stenoidalne mają małe wypukłości przypominające zęby, nadając im bardziej szorstką teksturę. Większość ryb kostnych ma łuski cykloidalne lub stenoidalne.
