Zawartość
Alberto Fujimori jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci współczesnej polityki w Ameryce Południowej Peruwiańsko-japoński był prezydentem Peru w latach 90. Fujimori wykonał wielkie dzieła dla Peru, ale także podważył jego demokrację, stając się autorytarnym tyranem. Obecnie pełni sześcioletnią karę więzienia za nadużycie władzy prezydenckiej.
Okres
Alberto Fujimori był prezydentem Peru od 28 lipca 1990 r. Do 17 listopada 2000 r. Obecnie odbywa karę kryminalną w kraju, która zostanie zakończona 11 grudnia 2013 r. Jest jednak również oskarżony o dodatkowe kary i dodatkowe wyroki skazujące może przedłużyć ich pobyt w więzieniu.
Historia
Profesor, dziekan uniwersytecki i prezenter telewizyjny do 1989 r., Fujimori był pechowym kandydatem na prezydenta w 1990 r. Pokonał światowej sławy pisarza Mario Vargasa Llosę, co uznano za poważne rozczarowanie wyborcze.
Podczas swojej pierwszej kadencji prezydent Fujimori wprowadził dużą liczbę prawicowych i rynkowych reform gospodarczych, a także cięcia w budżecie państwa. Środki te zostały wspólnie nazwane „Fujichoque”. Jednocześnie przyznał, że skutki uwolnienia kontroli cen i ograniczenia kapitałowego wpłyną na gospodarkę w krótkim okresie, więc w ramach programu czterokrotnie zwiększył minimalną płacę i wdrożył ubóstwo. Jego celem było zwalczanie panującego stanu hiperinflacji i trudności gospodarczych. Zapoczątkował także nową strategię umocnienia się przeciwko byłej peruwiańskiej grupie partyzanckiej, maoistom z Shining Path.
Fujimori wygrał wybory prezydenckie, ale jego pokonani rywale uzyskali kontrolę nad Kongresem i starali się zawetować wszystkie jego inicjatywy. Taka przeszkoda była bardzo niepopularna wśród ludu peruwiańskiego, więc Fujimori odpowiedział zamachem stanu w kwietniu 1992 r. Zawieszył Konstytucję, rozwiązał Kongres i ograniczył wymiar sprawiedliwości. Jego działanie zostało powszechnie potępione przez społeczność międzynarodową, która wcześniej zatwierdziła rząd i politykę Fujimori. Odbyły się nowe wybory, a nowa konstytucja została uchwalona w 1993 r., Ale nie zapewniała legitymizacji nielegalnych działań Fujimori.
Zgodnie z nową konstytucją, Fujimori ponownie ubiegał się o prezydenturę i łatwo pokonał ówczesnego sekretarza generalnego ONZ Javiera Péreza de Cuéllara w 1995 roku. To był szczyt popularności Fujimori, która zaczęła spadać, gdy tylko jego ograniczenia wolności prasy i zarzuty korupcji i nadużywania praw człowieka zaczęły obalać jej reżim.
Chociaż jego własna konstytucja z 1993 r. Ograniczyła go do dwóch terminów, Fujimori wprowadził poprawkę zezwalającą na trzecią. Stracił większość głosów w pierwszej turze niewielką przewagą w 2000 r., W wyborach naznaczonych przez pewne oszustwa. W drugiej rundzie niewiele poprawił swoje wyniki, uzyskując jedynie 51% głosów, co stanowi zaledwie 1,2% zysku. Wskazywało to na powszechny i zaostrzony sprzeciw publiczny wobec jego reżimu. Wkrótce po jego zaciętym zwycięstwie odkryto skandal korupcyjny z udziałem jego ojca chrzestnego i szefa wywiadu Vladimiro Montesinosa.
W sytuacji gwałtownego odwrotu od sytuacji w Peru Alberto Fujimori opuścił Forum Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku w Brunei, bezpośrednio do Japonii, gdzie zrezygnował i poprosił o schronienie. Mieszkał na wygnaniu na własny rachunek, aż w 2005 r. Naiwnie wyjechał do Chile, gdzie został aresztowany i wydany z powrotem do Peru. Przybył tam, został oskarżony i skazany za nadużycie władzy i obecnie stoi w obliczu oskarżeń o łamanie praw człowieka w swoim rządzie.
Zniekształcenia
Powszechnym zniekształceniem dotyczącym Alberto Fujimoriego jest to, że był japońskim imigrantem w Peru. W rzeczywistości jest synem Japończyków urodzonych w Limie, będąc drugim pokoleniem imigrantów. Więc pomimo 100% japońskiego pochodzenia etnicznego, urodził się i wychował w Peru.
Znaczenie
Pod względem ekonomicznym rząd Fujimori odniósł wielki sukces. Położył kres kryzysowi gospodarczemu i hiperinflacji, które charakteryzowały lata przed jego rządami. Zmniejszono biurokrację państwową, ale zbudowano więcej szkół i dróg. Era Fujimori dotyczyła generalnie wzrostu gospodarczego, a skarb pozostawił rezerwę walutową dosłownie od zera do prawie 10 miliardów dolarów. Nawet straszny wskaźnik ubóstwa w Peru nieznacznie spadł, z 55 do 54 procent populacji. Wśród ubogich liczba niedożywionych spadła o 25%.
Kiedy Fujimori doszedł do władzy, Peru zostało zalane lewicowymi partyzantami. Najważniejszą w kraju Lśniącą Ścieżką była maoistowska grupa terrorystyczna, która zarządzała swoimi operacjami dzięki funduszom z handlu kokainą. Kolektywna wojna partyzancka była takim zagrożeniem, że ponad 1/3 miejsc w sądownictwie i 1/4 jego okręgów nie mogła przeprowadzić wyborów z powodu zastraszania i przemocy. Fujimori zapewnił, że szerokie siły wojskowe i wywiadowcze wykorzystały swoje usługi do ataku na partyzantów. W 1992 r. Przywódca Lśniącej Ścieżki został schwytany. Globalna kampania osiągnęła szczyt po inwazji japońskiej ambasady przez terrorystów MRTA w grudniu 1996 r. W kwietniu 1997 r. Wojsko ogarnęło grupę, co doprowadziło do śmierci jednego zakładnika, dwóch żołnierzy i wszystkich 14 terrorystów. Po tym wydarzeniu aktywność partyzancka w Peru gwałtownie spadła, a Alberto Fujimori wyraził uznanie za pokonanie grup lewicowych i terroryzmu, który rządził Peru przez dwie dekady.
Alberto Fujimori ustanowił także długi spór graniczny z Ekwadorem.
Efekty
Brak szacunku dla praw człowieka podczas kampanii przeciwko lewicowym partyzantom z Peru został potępiony. Głównymi punktami tych nadużyć była masakra Barrios Altos w 1991 r. Przeprowadzona przez wojskową eskadrę śmierci prawicowej; wymuszona sterylizacja 300 000 biednych kobiet z powodu programu planowania, który oburzająco zyskał wówczas szerokie poparcie międzynarodowe; oraz morderstwa i tortury podejrzanych zwolenników Świecącej Ścieżki. Był także skażony korupcją członków swojego rządu, zwłaszcza ówczesnego szpiegowskiego szefa Vlademiro Montesinosa, chociaż nie popełniono żadnych poważnych zarzutów o korupcję przeciwko samemu Fujimori.
Jednak pierwszym negatywnym skutkiem rządu Fujimori, a także źródłem wszystkich innych krytyek jego reżimu, było obalenie demokracji i jej późniejsze autorytarne rządy. Chociaż w Peru odbywały się wybory, nie ma wątpliwości, że Fujimori rządził jako dyktator i tyran, represjonując swoich krytyków i tworząc ogólną parodię w formach prawa. Nadużywanie wolności prasy, praw politycznych i praw człowieka oraz korupcja byłyby niemożliwe, a przynajmniej nie tak skrajne, gdyby jego rząd nie był faktycznie reżimem autorytarnym.
Rozważania
Fujimori pozostaje popularny wśród ludu peruwiańskiego, z aprobatą prawie połowy ankietowanych w ankiecie z 2007 r. Na temat ich polityki i wyników ich epoki.
